Κουβεντούλες σοφές με τον ομότιμο καθηγητή εγκληματολογίας, πρώην υπουργό και συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων Γιάννη Πανούση για τα κακώς και καλώς κείμενα, στην Ελλάδα, στον κόσμο. Όπως τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, τα συλλαλητήρια, τις γυναικοκτονίες, την οικογένεια, τη σοβαρότητα του πολιτεύματος, την αυτοκριτική, τον πόλεμο.
Γιάννης Πανούσης: Δεν μπορεί η αστυνομία να επιδεικνύει ισχύ ή να παριστάνει το κράτος (μπλέ υποκουλτούρα). Το κράτος τόχουμε για να προστατεύει κι όχι να κινδυνεύουμε απ’ αυτό. Δεν μπορεί να γίνει βίαιο, επικαλούμενο την επιθετικότητα μερικών.
Όλοι έχουμε ανάγκη από αυτογνωσία. Δίχως να ξέρουμε εαυτόν πως θα μάθουμε τον διπλανό μας;
Η οικογένεια ως θεσμός, τι μπορεί να κάνει; Μπορεί να κάνει κάτι σοβαρό; ή επαψε να είναι μονάδα διαπαιδαγώγησης, κοινωνικοποίησης;
Αλλάζουν οι σ το σχετισμοί δυνάμεων, οι πηγές πλούτου και κινδύνων. Τις ανακατατάξεις τις πληρώνουν τα θύματα. Μπορεί η Ελλάδα να κερδίσει ή τουλάχιστον να μη χάσει;
Λύση: οι στερεοί θεσμοί, κατόπιν κοινωνικής συναίνεση. Συνήθως κατεδαφίζουμε χώρα νάχουμε κάτι να προτείνουμε. Ο τρόπος που ζούμε είναι στα χέρια μας. Μη τα χρεώνουμε όλα στο κακό μας ριζικό, στον πλανητάρχη, στη κακή ώρα.
Υπάρχουν κανόνες, όρια στο παιχνίδι της επιβίωσης, συμβίωσης, της ελευθερίας. Έστω πως μορφώθηκσ και αλλάζω εγώ. Δεν πρέπει ν’ αλλάξει κι ο διπλανός, οι διπλανοί και να πετύχουν τη μινιμουν συννενόηση;
