Στων Τεμπών την ολόμαυρη ράχη, τρόμος κι αλαζονεία περπατούν μονάχοι…

Ο ρόλος των υπουργών δεν είναι να στέκουν «τροχονόμοι», διαβιβαστές ξένων και ντόπιων συμφερόντων

Λάρισα, 7/3/2024

Ήταν ζαβό το κλίμα τόφαγε κι ο γάϊδαρος. Ακόμη δεν έσβησε η μυρωδιά απ΄τα καμμένα σίδερα και τις καμμένες σάρκες άθώων πέρα ως πέρα ανθρώπων και η «εξουσία» περί άλλων μεριμνά και τυρβάζει: Γάμοι αρρένων, γάμοι θηλέων, τεκνοθεσίες, ΑΕΙ μη κρατικά κ.ο.κ.

Σ΄όλο τον κόσμο προφανώς και υπάρχουν ιδιωτικά ΑΕΙ αλλά φερέγγυα, σ΄ένα  ανταγωνιστικό εκπαιδευτικό περιβάλλον, με άλλους προϋπολογισμούς, άλλα στάνταρ δημόσια και μη είναι περιζήτητα.

Αυτό θέλει να κάνει στην Ελλάδα ο Πιερρακάκης; Αν επιζητούσε αυτό θ΄άρχιζε απ΄τη δημόσια εκπαίδευση που καρκινοβατεί εδώ και 10ετίες κι έχει ξεφύγει εντελώς μετά την περίοδο του κορωνιού.

Αν νοικοκύρευε τα δημόσια σχολειά, με πεπραγμένα πλέον θα μπορούσε να ζητήσει καταστρατήγηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, για το καλό της παιδείας και εφόσον συνέτρεχαν σοβαρές προτάσεις, σοβαρών  ξένων ΑΕΙ.

Όποιος όμως δεν θέλει να ζυμώσει 10 μέρες κοσκινάει. Πολύ φοβάμαι πως αντιγράφουν μοντέλλα και κακοδαιμονίες Κύπρου. Αυτό δεν είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων αλλά των προνομιούχων και μόνον.

Ο ρόλος των υπουργών είναι να στέκουν ως «τροχονόμοι» ή διαβιβαστές στα ξένα και ντόπια συμφέροντα;  ή να πράττουν τα αυτονόητα;

Αυτό που άμεσα επείγει είναι να θωρακίσουν τον «ξεβράκωτο» σιδηρόδρομο που διέλυσαν και ξεπούλησαν στους ξένους προγενέστερες μη ικανές κυβερνήσεις και παράλληλα ν’ αποδώσουν ευθύνες στους πραγματικούς ενόχους, για όσα τραγικά  συνέβησαν στα Τέμπη. Και δεν είναι άλλοι απ΄τα συνήθη μπουμπούκια του πολιτικού στερεώματος.

Οι υπογραφές στο ψήφισμα Καρυστιανού ξεπέρασαν το 1.313.984 και δεν ιδρώνει κανένα αυτί κυβερνητικό… Ένα εφαρμοστικό νόμο χρειάζεται να συνοδέψει να εκφράσει τη πρωτοβουλία της Μαρίας Καρυστιανού και των άλλων συγγενών των θυμάτων, που σημειωτέον ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΙΣΧΥ! Άρα τι φοβούνται;

Θέλουν την εξουσία και το ακαταδίωκτο εσαεί;

Με όχημα το ψέμα οι λεγάμενοι κι η χώρα δεν πάνε πουθενά. Γιατί διαφαίνεται έντονα πως οι Έλληνες αλλάζουν δειλά – δειλά. Δεν θέλουν κι άλλο κουτόχορτο. Μακάρι να ξύπναγαν νωρίς, πριν το μαρτύριο και τον  θρήνο τόσων ανθρώπων στην κοιλάδα των Νεκρών αλλά ποτέ δεν είναι αργά.

Με τη συμπλήρωση 50 ετών από τη Μεταπολίτευση, γράφει η Ξένια Κουναλάκη στην “Κ”, ”Υπάρχουν πολλά για τα οποία μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι μισόν αιώνα μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ας συζητήσουμε, όμως, για όσα έχουμε ακόμη να πετύχουμε: τρένα που φτάνουν στον προορισμό τους, πλοία που δεν βυθίζονται από αδιαφορία για τους επιβάτες τους, έρευνες που ολοκληρώνονται με διαφάνεια χωρίς να συγκαλύπτουν ευθύνες, θεσμούς που λειτουργούν εξίσου αποτελεσματικά με την υπόλοιπη Ευρώπη”.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *