Γράφει η Ειρήνη Μουμούρη*
Πέρασαν μέρες, που έχω να μιλήσω γιατί περίμενα, γιατί έψαχνα, που κρύβονται τα θεριά και από πού μας ορμάνε. Τα θεριά της δικής μας εποχής δεν κρύβονται τη νύχτα μέσα σε δάση και λαγκάδια. Μέρα μεσημέρι κυκλοφορούν δίπλα μας και για φωλιές τους έχουν ψηλές καρέκλες. Μέρα μεσημέρι λυσσομανάνε πάνω μας, αρπάζοντας τα λίγα κομμάτια, που είναι το ψωμί μας. Τα θεριά υπογράφουν μαφιόζικα για εύκολα δοσμένη εργολαβία την εργατιά της σάρκας μας. Όλα αυτά για χρόνια γνωστά και επικίνδυνα θα μου πείς, «Συμφωνώ» , θα σου απαντήσω θυμωμένα.
Θέλω να σου πω όμως και για τα άλλα θεριά αυτά της Δημοκρατίας, που τάχα πολεμάνε τα θεριά της πλειοψηφίας. Αυτά τα καινούργια θεριά, που για σωτήρες εμφανίστηκαν με τρομάζουν περισσότερο και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο και κρατώντας σημαία και Σταυρό ξεγελάνε τον κάθε θυμωμένο δίκαιο άνθρωπο, που ψάχνει από κάπου να πιαστεί. Κοίτα τους καλά ξανά και ξανά και ζύγισε τους στη σκέψη σου. Κοίτα τους καλά και τότε θα δεις τις κλωστές τις αόρατες, που έχουν δέσει στα στόματα και στις τσέπες τους. Κλωστές, που την άκρη τους κρατάει το θεριό της πλειοψηφίας κα χαμογελάει με τον καθένα, που παγιδεύει με τους «αδελφούς», που έχει βάλει για να μιλάνε για Θεό.
Εκεί δίπλα στα θεριά του Σταυρού, στέκονται και τα θεριά του ξεπεσμένου Κέντρου, που το κουφάρι του προσπαθούν να ντύσουν με ρούχα ζωντανού. Ξέρουμε ότι το ψοφίμι ντύνουν! Πολλοί κάνουν ότι δεν βλέπουν το αλισβερίσι, που θα κάνει το πολιτικό πτώμα με το Θεριό της πλειοψηφίας.
Κανένας καλός με ρωτάς επίμονα; Μα φυσικά η πάντα αντιπολιτευόμενη Αριστερά, είναι άλλο ένα θηρίο στη σειρά σου απαντώ πικραμένα. Κατά παράδοση φωνάζει προεκλογικά και μετεκλογικά σιωπά ή ακόμα χειρότερα συνεργάζεται με τα αχόρταγα του τόπου τα θεριά. Συνεργάζονται πια απροκάλυπτα φανερά, απόδειξη η τελευταία φορά! Τώρα που οι επικεφαλείς τους και για την υποχρεωτικότητα ψήφισαν στον κάθε άνθρωπο πάνω στο κορμί του να περνά. Τώρα, που μετά από τέσσερα χρόνια έβγαλαν φωνή θεατρικά για τα γνωστά του κόσμου τα άδικα!
Τι θέλω να σου πω τελικά; Μήπως να κάνεις κατά αποχή πλευρά; Όχι γιατί η αποχή δεν γίνεται με την άρνηση ψήφου πηγαίνοντας για καφέ ή εκλογικό τριήμερο διακοπών. Η αποχή γίνεται έξω μπροστά από την Βουλή από έναν λαό μαζεμένο, αποφασισμένο να ακουστεί το «Φτάνει» του για απαίτηση. Επειδή όμως αυτού του είδους η αποχή για ανέκδοτο από πολλούς θα σχολιαστεί, σταματάω εδώ.
Σταματήσαμε μπροστά σε μια Ιστορία, που γράφεται χρόνια καταδίκης για τις τωρινές και τις επόμενες γενιές. Σταματάω και λέω ότι μπροστά στην κάλπη θα στηθώ, ψάχνοντας ξανά και ξανά με επιμονή τον λιγότερο επικίνδυνο. Σταματάω και κοιτάζω το Θεριό καταπρόσωπο, που και το ρούχο του Συντάγματος θέλει να ξεσκίσει. Κατάματα μας κοιτάζει και το Θεριό για τα επόμενα χρόνια που κέρδισε πάνω μας. Ξέρει ότι θα μας λυμαίνεται και χαμογελά θριαμβευτικά και πρόστυχα. Αυτό το βρώμικο χαμόγελο του είναι το σύνθημα, που το δίνει και στα άλλα μικρά θηρία. Αυτά τα μικρά θηρία το χέρι μας τώρα με πίστη τα κρατά, μέχρι να το δαγκώσουν βαθιά και προδοτικά. Η ιστορία στην προδοσία επαναλαμβάνεται το ίδιο απελπιστικά.
Δεν φοβάμαι την κάθε προδοσία ή το Θεριό, τον άνθρωπο τον παραιτημένο φοβάμαι Αυτός με καταδικάζει σε μια ζωή που κεφάλι ψηλά κατά τον ήλιο δεν γυρνά. Τον άνθρωπο τον βολεμένο φοβάμαι, που ταϊζει με την σάρκα του συνανθρώπου του τα θηρία! Αυτός είναι και το αγριότερο θεριό, άνθρωπος μικρός καθημερινός ο πολιτικός αλλά και ο διπλανός μας!
Εσένα να φοβάσαι, όταν κουραστείς να είσαι άνθρωπος, όταν μόνο σα θεριό ουρλιάζεις. Αυτή θα είναι η νίκη του Θεριού, νίκη πραγματική και ανόθευτη!
Υ.Γ. Αυτό το κείμενο δεν έχει γραφτεί για να διαφωνήσουμε ή να συμφωνήσουμε. Για στοίχημα με το χρόνο και τι μας φέρνει έχει γραφτεί. Ένα στοίχημα λογικής και παραλόγου ανάμεσα στα μεγαλύτερα θεριά, που είναι οι άνθρωποι.
*Η Ειρήνη Μουμούρη σπούδασε φαρμακολογία και υπηρετεί στον Άγιο Ανδρέα Πατρών.
.
