17/9/2025
Γράφει: η Ειρήνη Μουμούρη*
- Η κυρά Σοφιά ετών 97 τερμάτιζε με την ανάσα της έναν αιώνα για αυτό και μπορούσε να του μιλάει στα ίσα και κατάμουτρα για τα στραβά και τα ανάποδά του.
Η κυρά Σοφιά γεννήθηκε μέσα στην κούνια του Β Παγκοσμίου πολέμου. Σαν παιδί μαυρομεγάλωσε με το γάλα κομμένο από την πείνα . Μόλις έγινε κοπέλα μπήκε σε μια φάμπρικα και δούλευε ως ΄΄ δωδεκαωρίτισα΄΄ όλες τις μέρες, χωρίς Κυριακές αργίες και σχόλες «Τώρα, πάνε να ψηφίσουν για την εγγονή μου τη Σοφούλα μου και για όλα του κόσμου τα παιδιά να δουλεύουν δεκατρείς ώρες, χειρότερα και από εμάς θα σπάσουν τα κόκκαλά τους», λέει μονολογώντας η λεβεντόγρια, που κάθεται μπροστά στο ακροθαλασσι.
Έπειτα η κυρά Σοφιά σαν γυναίκα μεστή και έχοντας ζήσει και την Χούντα των συνταγματαρχών, βγήκε στους δρόμους με ελπίδα για να πανηγυρίσει για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.«Πίστεψα και εγώ ότι ήρθε η Δημοκρατία αλλά τώρα τόσα χρόνια μετά πάνω στο πετσί μου κατάλαβα οτι ζούμε μια αληθινή Δεινοκρατία του ρουσφετιού και του ακαταδίωκτου. Αθώος από τους πολιτικάντηδες κανείς, ένοχοι όλοι και συνάμα και ακαταδίωκτοι όλοι! Το ακαταδίωκτο είναι απόφαση του κράτους; Όχι αυτή είναι απόφαση παρακράτους! Το ακαταδίωκτο είναι η πιο επικίνδυνη απόφαση, που έχω ακούσει όλα μου τα χρόνια, συνέχισε να πετροβολάει το κύμα και να μονολογεί η κυρά Σοφία λέγοντας:«Έρμο κύμα τι μου φταις και εσύ; Αφού μέχρι και εσένα για τον πολύ παρά σε έχουν ξεπουλήσει. Κάθε μέρα οι λήσταρχοι της Βουλής ξεπουλάνε τα βουνά, τα δάση, τα σύνορα. Σε αυτόν τον τόπο από τον κάθε αγύρτη όλα ξεπουλιούνται μέχρι και τα Άγια μας τα Ευαγγέλια από τους ίδιους τους παπάδες».Η μάνα μου, που την έλεγαν Σταυρούλα συχνά-πυκνά μου έλεγε: «Σε αυτόν τον τόπο μπήκε για θέμελο του η σοφία, μπήκε για σκέπη του ο Σταυρός! Ευτυχώς εμείς Σοφία μου στο σπίτι μας έχουμε και τα δύο ευλογημένα αυτά ονόματα».
Αυτές τις κουβέντες αναθυμιόταν η κυρά Σοφιά και συνέχιζε τον μονόλογό της μπροστά στο κύμα λέγοντας στην νεκρή της μάνα: Ξέρεις μάνα τι θα πω εγώ στη μικρή τη Σοφούλα για το όνομά της και για τον Σταυρό; Θα της πω ότι: «Η σοφία, είναι η γνώση, που προστατεύει το σπίτι το μαρμάρινο. Η σοφία, είναι η γνώση, που έχει τη δύναμη να προστατεύει και το σπίτι το χωμάτινο.Ο Σταυρός το κάθε σπίτι όρθιο το κρατάει, ακόμη και το σπίτι που δεν τον προσκυνάει, γιατί; Γιατί ο Σταυρός δεν είναι παπάς δεν σε ξεχωρίζει.Ο Σταυρός σαν την Μοίρα μονάχα σε ορίζει!Ο Σταυρός σου είναι το βάσανο σου , που στις πλάτες σου θα κουβαλήσεις, μέχρι να σπάσεις, να γονατίσεις .Ο Σταυρός πάνω στις πλάτες σου γίνεται η μόνη απόδειξη για την αντοχή σου. Αντέχει η ψυχή σου πάνω στο Σταυρό της να ορθοποδήσει; Αυτά θα της πω αλλά δεν περιμένω να πάρω απάντηση από την πιτσιρίκα, άλλωστε δεν είναι η απάντηση το ζητούμενο.Το ζητούμενο είναι η πράξη και η πράξη είναι η εξής μια: το φύτεμα του σπόρου στο χωράφι της ψυχής .
Εάν βάλουμε σωστή σπορά στις ψυχές των παιδιών μας, μόνο τότε θα πάρουμε και καλή σοδειά, σκεφτόταν η κυρά Σοφιά. «Πού είσαι μάνα μου τώρα για να δεις ότι αυτός ο τόπος σηκώνει τον Σταυρό από το Άδικο και οι προδότες τον περιγελούν και τα γνωστά 30 αργύρια εισπράττουν. Ένας τόπος ένας Σταυρός και εσύ ανάμεσα να κοιτάς και οι άρχοντες να σε διατάζουν σαν να είσαι το σκυλί τους λέγοντας: « Σώπα μην μιλάς, τη δουλίτσα σου να κοιτάς». Ο Σταυρός απο το άδικο δεν έχει καρφωθεί μόνο στην πλάτη του τόπου μας , έχει καρφωθεί στις πλάτες όλων μας!
Σε αυτά τα χώματα μήτε ο ζωντανός γονιός ηρεμεί όταν το δίκιο του ζητάει, μήτε και των Τεμπών το νεκρό παιδί ηρεμεί, όταν οι ακαταδίωκτοι λίγα κόκαλα σε μια μαύρη σακούλα έδωσαν στους γονείς για να θάψουν. Η κυρά Σοφιά κάθεται μπροστά σε μια γωνιά θάλασσας του Αιγαίου κοιτάζει με τα μάτια της τα γαλανά στον ορίζοντα κατά το ξεχαρβαλωμένο σύνορο του τόπου της.
Για αυτό το καταπατημένο σύνορο από ένα Ισλάμ, που όλο σφάζει η κυρά Σοφιά βουρκώνει και σήμερα για άλλη μια μέρα. Μέσα στη σακατεμένη χούφτα της γραπώνει λίγη ακρογιαλιά και μονολογεί λέγοντας : «Σε αυτόν τον τόπο κλήρωσε για κατάρα του ο διπλός εχθρός – ο ξένος και ο ντόπιος. Και οι δύο οι εχθροί με μια υπογραφή τον πουλάνε με την οκά σαν να είναι κρέας φθηνό. Όλα τα αξια ξεπαστρευονται εκτός από τους εχθρούς μας! Όλα τα άξια και τα ακριβά τα πετροβολούν κατακέφαλα.
Τώρα ο Σταυρός έγινε σύμβολο “υπό κατάργηση΄΄. και η Σοφία, η γνώση έγινε πως μου την λέει η εγγόνα μου; Α, τεχνητή νοημοσύνη, ναι, τώρα στο τέλος το έμαθα και αυτό. Έμαθα και άλλα όταν σταμάτησα τη δουλειά στο εργοστάσιο μετά από χρόνια 38.
Έμαθα ότι για την πολιτεία είμαι άλογο γέρικο και πρέπει να τρώω λίγο και να ζω της στέρησης τον εξευτελισμό. Όλες οι πρωθυπουργικές αποφάσεις δεν σκέφτονται ποτέ τον φτωχόγερο.
Μετά από τον Καποδίστρια και τον Πλαστήρα ηγέτης δεν ξανακυβέρνησε ετούτο το καράβι για αυτό και μπάζει από παντού νερά. Θα μου πεις γιατί δεν πνιγόμαστε;
Δεν πνιγόμαστε μια και έξω γιατί αλωνόμαστε εκ των έσω και αυτό είναι το πιο ύπουλο πνίξιμο! Θάλασσά μου, ανασαιμιά μου, ξέρεις τι έχει καταλάβει η κυρά Σοφιά τώρα λίγο πριν το δικό της το φινάλε;
Σταύρος, Σοφία και άνθρωπος με ψυχή σαν σμίξουν, τότε θα ξημερώσει μια μεγάλη γιορτή και ας είναι ματωμένη.
Ματωμένη γιατί πάνω στο Σταυρό ο Χριστός μάτωσε.Ματωμένη γιατί πάνω στη Σοφία ο Ίκαρος έλιωσε .
Μόνο πάνω σε Σταυρό και με Σοφία ο ματωμένος άνθρωπος ξαναγεννιέται και ας πολεμιέται. Ξαναγεννιέται με την Ελπίδα να του κόβει τον ομφάλιο λώρο και την Πίστη να του μαθαίνει την αγάπη.
———————–
*Η Ειρήνη Μουμούρη σπούδασε Νοσηλευτική και Φαρμακευτική εργάζεται δε στον Άγιο Ανδρέα Πατρών
