Οι σημερινές απεργίες είναι χαμένος κόπος
1/10/2025
Η απεργία θεωρείται δικαίωμα αλλά στη δικιά μου οπτική έχει να κάνει και με το αποτέλεσμα. Προσωπικά δεν ήμουν πότε φαν των απεργιών γιατί ξεκινούν από διεκδικητικό πλαίσιο, πλαίσιο αδυναμίας. Ήμουν θεσμικά κατά περιόδους (Αθήνα – Βυζάντιο – τουρκοκρατία) στο επίκεντρο των αποφάσεων και τώρα είμαι στους ακροτελεύτιους κρίκους (εξαιρώ τους συνδικαλιστές α’ γραμμής που αντλούν δύναμη απ’ το κόμμα) και παρακαλώ… Γιατί τη δύναμη μου την έχω εκχωρήσει στις “εκλογές” εν λευκώ σε λόμπι εξουσίας.
Κοντολογίς δύο τινα μπορούν να συμβούν:
α) ή βγάζω με ολική εποχή στις εκλογές τους πολιτικάντηδες από τη ζωή μου (κομμάτι απίθανα δύσκολο)
β) ή μένω στο σαρθρό σύστημα που μπάζει από παντού και επιδιώκω με συνεννόηση να έχω πανίσχυρα συνδικάτα και 99% συμμετοχή στις απεργίες (πάλι απίθανη κάθε συνεννόηση).
Είναι η μόνη περίπτωση, ο μόνος μοχλός να ανατρέψεις μία κυβέρνηση και να ορίσεις άλλο σύστημα εξουσίας με δική σου συμμετοχή, στη λήψη των αποφάσεων.
Τόσα απλά είναι τα πράγματα. Ένα μάζεμα στην πλατεία Κλαυθμώνος τον μόνο που εξυπηρετεί, είναι την κυβέρνηση , γιατί έχει να βάλει ουκ ολίγα στα ταμεία της, απ’ τα χαμένα μεροκάματα.
Κατά τα άλλα ούτως εχόντων των πραγμάτων, με η χωρίς απεργίες, οι κυβερνήσεις θα κάνουν τις δουλίτσες τους, ρίχνοντας από καιρού εις καιρόν και κάποια κοκκαλάκια στους διαμαρτυρόμενους.
Έτσι όλοι θα νομίζουν πως “βολεμένοι” είναι. Αλληλούια…
Πέτρος Ιωάννου, διαχειριστής
