Πάτρα 22/6/2024
γράφει: η Ειρήνη Μουμούρη
Θα πάει μακριά η βαλίτσα; με ρωτάς γιατί δεν αντέχεις άλλο να με κουβαλάς.
Θα πάει μακριά η βαλίτσα; σε ρωτώ γιατί νιώθω ότι δίπλα σου, τα χρόνια μου, για χαμένα τα μετρώ.
Καταντήσαμε να κουβαλάμε σαν βαλίτσες ο ένας τον άλλο.
Τα χέρια μας δεν αγκαλιάζονται πια, μονο τα βάρη μας κουβαλάνε.
Από αχθοφόροι της αγάπης γίναμε μεταφορείς μιας φθαρμένης ζωής.
Ζωής, που έρωτα στο κάθε της ξημέρωμα δεν θα βρεις.
Ξέρεις τι μας συμφέρει τελικά;
Να καθίσουμε αντικριστά και να τα πούμε τίμια.
Ξέρεις τι μας αξίζει τελικά;
Να πάρει ο καθένας την δική του τη βαλίτσα.
Να πάψουμε να κουβαλάμε χρόνια απο αγάπη φτωχά.
Ο άνθρωπος σου δεν γίνεται ποτέ μια βαλίτσα, που σαν βάρος μεγάλο σε τραβάει στα βαθιά.
Ο άνθρωπος σου σε τινάζει μόνο ψηλά γιατί η αγάπη δεν γίνεται φόρτωμα.
Η αγάπη σε φτάνει στου ουρανού τη γειτονιά!
Στο μεταξύ, θα πάει μακριά η βαλίτσα; ρωτάς την ψυχή σου κάθε βράδυ, σιωπηλά.
Να μην πάει!
Σταμάτα να κουβαλάς!
Πέταξε το φόρτωμα σου.
Πέταξε… ψηλά! Λίγος ουρανός σου χρωστιεται!
Ειρήνη Μουμουρη
Υ.Γ.Επειδή πολλοί με ρώτησαν για την αγάπη της προκοπής, αν υπάρχει, ναι υπάρχει, όμως υπάρχουν και οι άνθρωποι, που βαλίτσες, φόρτωμα για μια ζωή γίνονται, c’est la vie!
* Η Ειρήνη Μουμούρη σπούδασε Φαρμακευτική και νοσηλευτική, εργάζεται δε στον Άγιο Ανδρέα Πατρών
