γράφει: η Ειρήνη Μουμούρη*
Φυτεύουν σίδερα παντού και τα κατάφεραν έχουν σοδειά. Σοδειά εσένα και εμένα!
Τα παιδιά μας οι επόμενες σοδειές τους είναι ήδη και αυτά ξεπουλημένα!
Σίδερα φυτρώνουν παντού σε βουνά και σε ψυχές.
Ζωές, που γίναμε σιδερικά από τον φόβο μας σκουριασμένα .
Μένουμε σαν σίδερα βαριά στους καναπέδες μας ακίνητα με το κιλό ζυγισμένα και δοσμένα.
Κάψανε την ελιά μαζί με το αμπέλι , πλημμύρισαν το σπίτι σου, που είχε στηθεί ανάμεσά τους.
Πέταξαν σαν αναμμένο αποτσίγαρο το δόλο τους πάνω στα βουνά.
Αμέσως μετά, τώρα φυτεύουν τα σίδερα.
Αυτά θεριά σωστά κατασπάραξαν κάθε πλαγιά, κατεβαίνουν όλο και χαμηλότερα.
Φυτεύουν συνέχεια σίδερα στα μάτια μας μπροστά, κάγκελα δεν τα λένε!
Από πίσω τους η παρουσιάστρια να σου ψευτογελά δίνοντας πάνω στην πείνα σου δώρα δήθεν ακριβά.
Εμείς σε καιρό ειρήνης ματωμένης παρακαλάμε τον λαδέμπορα, όπως τότε στον πόλεμο για λάδι μιας οκάς.
Εμείς παρακαλάμε αυτούς που γελάνε, επειδή πάλι από την αφαγιά θα πρηστεί του παιδιού η κοιλιά.
Πέτα από πάνω σου την σκουριά.
Πάψε να είσαι ο «Κανένας».
Μόλις γίνεις ο «Καθένας» έχεις τη δύναμη να ξεριζώσεις τα δικά τους σίδερα.
Η Ανάγκη μπορεί να σε κάνει το μόνο σίδερο ,που αντέχει χτύπημα και φωτιά.
Τα σίδερα πέτα από την ψυχή σου και από τα μάτια σου μπροστά.
Πέτα τα βαρίδια τους για να σηκωθείς όρθιος
ξανά!
* Η Ειρήνη Μουμούρη, σπούδασε Νοσηλευτική και Φαρμακευτική, εργάζεται δε στον Άγιο Ανδρέα Πατρών
