Γράφει: η Ειρήνη Μουμούρη
Πρωτόγραφο: αυτό το κείμενο δεν γράφτηκε για τους «Καθώς πρέπει» αλλά για τους «Όπως πρέπει». Αφιερωμένο!
Το πήδημα πράξη ηδονής αλλά και οδύνης, τόσο η ηδονή του όσο και η οδύνη του από τον εκτελεστή εξαρτάται. Το πήδημα, πράξη επικράτησης, απαραιτήτως βάναυση, πεπραγμένη σε κάθε δυνατό χρόνο και ανύποπτο τόπο. Το πήδημα, πράξη αφορισμένη από τους υποκριτές, γίνεται κρυφά μέσα στις κάμαρες τους με κάθε δυνατό τρόπο, όσο πιο διεστραμμένα.
Ο έρωτας πράξη μοναδικά επαναστατική, διαχωρίζει τα πάντα από το τίποτα της κάθε ζωής! Ο έρωτας μπορεί να σε ανατρέψει εσένα τον φρόνιμο, χωρίς αντίσταση με σύνθημα του ένα φιλί.
Έρωτας και πήδημα έρχονται απο Μοίρα για να συναντηθούν πάνω σε κορμιά και κοινωνίες. Σμίξιμο ανθρώπων είναι οι κοινωνίες, καθημερινή συνουσία οι συναναστροφές, πάντα ύποπτες ! Εκεί ανάμεσα τους πηδήχτηκε η Λογική με τον Πλούτο και βγάλανε επικίνδυνο παιδί τον Παραλογισμό.
Πηδιέται καθημερινά η Εξουσία, γνωστή άπιστη ερωμένη με τον Συμφέροντα Λογισμό. Για κόρες τους προκύπτουν οι μπάσταρδες Αποφάσεις Ανωτάτου Επιπέδου, εφαρμοζόμενες επι παντός πτωχού!
Αυτός, που σε πηδάει δεν φωνάζει, απλώς το κάνει σιωπηλά, σκληρά και καλοπληρωμένα. Θα σε απειλήσει με την λέξη «Τιμωρία» γιατί ο θύτης, πάντα θέλει να σε τρομάζει. Και ο θύτης όμως φοβάται, όταν το θύμα, που τρώει την μαχαιριά θεριεύει και μαζεύει θάρρος για να του επιτεθεί.
Εσύ, έχεις άδειες τσέπες αλλά τις χούφτες γεμάτες με το θάρρος σου. Θάρρος κρατάς για να το βάλεις μοχλό, που θα ξεκολλήσει αυτό τον κόσμο από το άδικο πήδημα, που τρώει κάθε μέρα.
Πάνω σε αυτό το φτασμένο τέρμα το ξέρεις, σου κλήρωσαν το περιθώριο της φτώχειας!
Καίει αυτή η γη από το άδικο και ας είναι πάλι η πρώτη του Μαγιού! Συνεχίζουμε να ανάβουμε καντήλια σε νέους νεκρούς γιατί μια πολιτική σκληρή τροτέζα το αποφασίζει. Δίπλα της θριαμβεύει μέσα σε όλα τα χρόνια το χαμόγελο του ρουφιάνου, που πηδάει την κάθε ζωή για το δικό του βόλεμα.
Αξιοπρεπώς, μπορείς να απαντήσεις «Δεν πρόκειται να σας εξοφλήσω ψεύτικο χρέος. Ούτε θα ζω με νεκρική φρονιμάδα για να σωθώ. Άνθρωπος με δικό μου χτύπο, με έρωτα ζω για την κάθε μέρα, που μου ξημερώνει. Με ελευθερία ζω πάνω στο δικό μου το κρεβάτι χωρίς να με σέρνουν σωματέμποροι στο δικό τους.
Για όποιον φελλό και φαλλό-αφέντη αρνείται να καταλάβει, τώρα ακριβώς, να κοιτάξει πίσω του. Η Ζωή είναι η μόνη που μπορεί τον κάθε λαοπηδηχτή αφέντη να τον ξαπλώσει πάνω στο στρώμα, να τον γλεντήσει για το Άδικο! Έχει συμβεί ξανά και ξανά, ιστορικώς καταγεγραμμένο!
Το πήδημα της Ζωής πάνω στο Άδικο είναι το πιο σκληρό. Γίνεται και το πιο απαραίτητο! Μόνο αυτό το πήδημα δίνει την συνέχεια για Έρωτα σε τούτον τον κόσμο».
Πρώτη Μαίου, μέρα που η Ζωή έγινε μονάκριβη ερωμένη για Έρωτα πλασμένη! Εραστές δικοί της λευτερώθηκαν και ελευθέρωσαν!
Δεν αξίζει να ζεις σκυφτός πάνω στα κρεβάτια τους, περιμένοντας το κάθε Πήδημα.
Αν αξίζει να ζεις, μόνο όρθιος και με τον Έρωτα για αέρα στην ψυχή σου.
Ειρήνη Μουμούρη
