Γράφει η Ειρήνη Μουμούρη
Κάθησαν για άλλη μια συνάντηση στα κρυφά ο Έλληνας και ο Τούρκος, για να τα λογαριάσουν.
Ανάμεσά τους κάθεται ο Γερμανός τραπεζίτης, τους μετράει τον χρυσό, που έχει τάξει. Η Τράπεζα του έχει μια υπεράνω αυστηρότητα, μια υπεράνω βαρβαρότητα στη ζωή μας!
Αυτοί, μεγάλα αφεντικά των δυό τόπων, μεταξύ τους το συνεταιριλίκι έχουν στήσει εδώ και εκατοντάδες γενιές. Η έχθρητα εξυπηρετεί το αλισβερίσι.
Ο Γερμανός πάντα κουμανταδόρος του τόπου μας, κύμα θέλει να αγοράσει. Κύμα γαλανό, που μαύρο θα το κάνει τρυπώντας την θάλασσα με σουβλί μυτερό. Έχει δυσκολία και με τον Αμερικάνο, που μπλέκεται στις δουλειές του. Πολλοί πάντα οι μνηστήρες για την δική μας προίκα!
Ο Γερμανός θέλει να ξαναγίνει η «δουλειά» όπως το 1922 στη Σμύρνη. Ξένο κρέας σφάχτηκε τότε, όχι από το δικό του το κοπάδι. Στο δικό του το ταμείο μπήκε μόνο ο παράς, στο δικό μας η είσπραξη ήταν σε αίμα.
Τόσα χρόνια μετά και τις «χαμένες πατρίδες» για πατρίδες τις κουβαλάει η ψυχή μας.
Χαμένα κορμιά υπήρξαν μόνο οι πολιτικοί, όσοι τις πούλησαν τότε!
Τώρα πάλι οι επικίνδυνοι αποφασίζουν υπογράφοντας για το δικό μας αναπότρεπτο!
Με θυμό η Ιστορία βλέπει τα σπασμένα λευκά μάρμαρα συνέχεια να δακρύζουν αίμα. Το αίμα το ένδοξο, το παλιό στο νέο φωνάζει. Δακρύζουν όχι για το δικό τους ράγισμα αλλά για το δικό μας ράγιασμα!
Η λέξη πρόκληση όχι μόνο ακούγεται. Η πράξη πρόκληση κυκλοφέρνει καθημερινά πάνω από τα νησιά μας.
Η λέξη «Δίκαιο της θάλασσας» προς το παρόν λέγεται μόνο σαν διπλωματικός όρος- η πράξη δεν αργεί.
Η λέξη «Μοιρασιά» ψιθυρίζεται- η πράξη δεν αργεί.
Η πράξη «Μοιρασιά» πάνω στο κύμα, μοιρασιά σε όσα κρύβονται κάτω από το κύμα. Ετοιμάζουν οι πολιτευόμενοι «πατριώτες» μια φριχτή επιστολή με παραλήπτη τα παιδιά μας.
Οι συνειδήσεις μας ξέρουν, χτυπάνε συναγερμό, σαν καμπάνες σε φωτιά.
Σαν Έθνος έχουμε να παλέψουμε με τους εκλεγμένους Εφιάλτες μας.
Επικίνδυνοι δεξιοτέχνες της συμφωνίας χαμογελάνε και ξεπουλάνε.
Ακυβέρνητα, πλέουμε σε ένα ψέμα φτιαχτό, όλοι έχουμε καταλάβει.
Την Ανάγκη κάναμε δικό μας καπετάνιο και εμείς για τα δικά μας τα νερά γινόμαστε πέτρινα καράβια .
Πέτρινα καράβια ασάλευτα μένουμε πάνω στο σύνορο μας, δεν κάνουμε ναυτικό μίλι πίσω!
Τέλειο!
Τέλειο κείμενο, τα συγχαρητήρια μου!
ευχαριστούμε για το σχόλιό σου, θέλουμε να πλαισιώνουν την προσπάθεια ωραίοι άνθρωποι με ποιότητα.
Τέλειο κείμενο, τα θερμά μου συγχαρητήρια!