Στη ζωή δεν έχει σημασία, πόσες ανάσες θα πάρουμε, αλλά πόσες είναι οι στιγμές που θα μας κόψουν την ανάσα.
Λάρισα 2/2/2024
γράφει: ο Πέτρος Ιωάννου*
Καλό το γράψιμο ,η αρθρογραφία δηλαδή – γιατί υπάρχει και τ΄άλλο :των «πολιτικών» προς τους πολίτες αλλά και των πολιτών προς τους «πολιτικούς» τους οποίους υποτίθεται ότι τους εμπιστεύονται και τους ψηφίζουν 186 χρόνους παρακαλώ – αλλά ποιό το αποτέλεσμα;
Κυριαρχεί λένε στην εποχή μας – τελευταία τόπε κι ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης – σύγχυση και αβεβαιότητα. Ερωτάται επ΄αυτού, απ΄΄ τον Γιώργο Σαχίνη ο γηραιός πλέον καθηγητής Χρήστος Γιανναράς κι απαντά: Όχι δεν συμβαίνει αυτό. Υψηλά οικονομικά συμφέρονται διαπλέκονται στην πολιτική στην οικονομική ολιγαρχία και σε μικρότερο βαθμό στην κοινωνία.
Άρα όλοι ξέρουν τι κάνουν . Τι νόημα έχει να βγάζουν οι αγρότες και οι λοιποί τη ΝΔ με 41% και μετά τρέξτε γειτόνοι στα μπλόκα; Μας χαϊδεύει ο βουλευτής, ο πολιτευτής, ο ηγεμών την πλάτη, μας διαβεβαιώνει πως δεν θα γίνουμε γκαρσόνια, δεν θα ξενητευτούμε στη Γερμανία, και αισθανόμαστε σημαντικοί, «ψηνόμαστε» , μαζεύουμε την ουρά μας κι άιντε για το σπίτι μέχρι του χρόνου…
Δεν κυβερνιόταν έτσι αυτός ο τόπος πριν τους Βαυαρούς. Η αυτοδιάθεση και αυτοδιοίκηση ήταν ξεκάθαρη, δυνατή και ως πόλη – κράτος και στα μεσαιωνικά χρόνια στο λεγόμενο συγκεντωτικό βυζαντινό κράτος και στην Τουρκοκρατία και επί Καποδίστρια. Οι συντεχνίες , τα συνάφια ήταν ισχυρά. Τα πολιτικά τζάκια, τους μεσάζοντες τους καθιέρωσαν οι Βαυαροί καταργώντας με νόμο τις αυτοδιοικούμενες κοινότητες, κοινωνίες με νόμο ως επικίνδυνες το 1832.
Νομίζω πως σήμερα, βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας μας, κατάντησε νάναι η ύβρις. Πότε απ΄ τις ‘’κυβερνήσεις’’ , πότε από μας τους ίδιους απέναντι σε μας και την νέα γενιά.
Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες, τη δύναμη ή το συμφέρον του, συμπεριφέρεται με «άδικο» άσχετα απ΄ την «επίκαιρη νομιμότητα» είτε λέγονται τράπεζες είτε ‘’κοράκια’’ με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, θεωρώ πως διαπράττει «ὕβριν».
Η βίαια, αυθάδης ιδιοτελής και αλαζονική αυτή στάση/συμπεριφορά, αποτελεί παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας.
Στην αρχαία Ελλάδα αυτό προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἄτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου.
Άτη ήταν η προσωποποίηση της βλάβης του μυαλού και των απερίσκεπτων πράξεων, καθώς και των αποτελεσμάτων αυτών των πράξεων. Οδηγούσε τόσο τους ανθρώπους, όσο και τους θεούς, στην παρεκτροπή και σε ανεύθυνες πράξεις. Η Άτη ήταν συμφορά που χτυπούσε κατακέφαλα, τυφλώνοντας το νου και επιφέροντας την καταστροφή.
Αυτή με τη σειρά της οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν» την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν», δηλ. την τιμωρία και τη συντριβή/καταστροφή του.
Τίσις ήταν η απότιση, η ανταπόδοση, η εκδίκηση με τιμωρία και η συντριβή – καταστροφή του υβριστή. Έτσι, ο υβριστής διαταράσσοντας την τάξη του σύμπαντος, εγγυητής της οποίας είναι ο Θεός (ο Ζευς στην αρχαιότητα), προκαλεί πάντοτε τη μήνιν, την οργή των θεών.
Ας έρθουμε όμως στο σήμερα. Κράτη σοβαρά, ακόμη και η Κύπρος βρήκαν λύσεις συμφέρουσες σ’ όλους για τα κόκκινα δάνεια. Εδώ όχι. Ηεύνοια προς τα «κοράκια» βγάζει μάτια…
Ιστορίες με δράκους γράφονται για τους πλειστηριασμούς: Βλέπουμε για 700.000 σπίτια και 58 δισ. Βλέπουμε και για 300.000 σπίτια. Τα σπίτια που κινδυνεύουν να «βγουν στο σφυρί», στην πραγματικότητα δεν είναι περισσότερα από 60.000 – 90.000 και το μυθικό ποσό των υποτιθέμενων χαμένων εσόδων του Δημοσίου δεν είναι τόσο.
Σημασία έχει ότι όσα κι αν είναι τα ‘’κεραμίδια’’ που χάνει ο έλληνας, πονάει και μάλλιστα πολύ!
Θυμάσαι καλά τα παιδικά σου χρόνια; Ρωτούν προ 5ετίας τον βουλευτή τότε Νίκο Δένδια.
-‘’Εως τα 8 μου ζούσα στο νησί, την Κέρκυρα και ύστερα πήρα υποτροφία και πήγα στο Κολλέγιο. Μεγάλωσα ως εσωτερικός μαθητής στο Κολλέγιο Αθηνών, στο Ψυχικό.
Το Κολλέγιο είχε απίστευτα σκληρό πρόγραμμα για ένα παιδί. Ξυπνούσα στις 6 το πρωί και ύστερα ήταν όλα προγραμματισμένα. Περνούσα από επιθεώρηση ακόμη και για το πώς τοποθετούσα τα πράγματά μου. Ημουν υποχρεωμένος να τρώω με γραβάτα και κοστούμι, και να ελέγχομαι για το πώς είναι το κοστούμι μου. Ηταν ένα πολύ πειθαρχημένο περιβάλλον με αυστηρές ποινές.
Δύσκολη ζωή για ένα οκτάχρονο, όμως, μακριά από το σπίτι του, στο δωμάτιο ενός σχολείου. Τίνος απόφαση ήταν αυτή; Ηταν μια καθαρή απόφαση που πήρα περισσότερο με τον πατέρα μου, παρά με τη μάνα μου. Το κουβεντιάσαμε, σαν μια ευκαιρία καλύτερης μόρφωσης, γιατί εγώ ήμουν ένα φτωχό παιδί. Για την ακρίβεια, ως παιδί έχω περάσει διάφορα στάδια, γιατί ο πατέρας μου πότε είχε λεφτά και πότε όχι.
Όντας έμπορος τροφίμων, υπήρχαν εποχές που δεν είχαμε καθόλου χρήματα, μα καθόλου. Θυμάμαι τοκογλύφους στο σπίτι. Ποτέ στη ζωή μου, ως δικηγόρος, δεν είχα τοκογλύφο πελάτη, ακριβώς για αυτό. Χάσαμε το σπίτι μας σε πλειστηριασμό και αυτό στην παιδική ηλικία είναι πολύ δυσάρεστο να το βιώνεις.
Δεν είχαμε λεφτά για να πάρω παιχνίδια τότε και γι’ αυτό και ως ενήλικας έχω πάρα πολλά παιχνίδια… Επίσης, ένας από τους λόγους που θέλω να προστατεύεται η πρώτη κατοικία σήμερα είναι ότι ξέρω τι σημαίνει να χάνεις το σπίτι σου. Να παίρνεις τα πράγματά σου και να ξεσπιτώνεσαι επειδή έχασες το σπίτι σου. Εγώ το έζησα αυτό’’.
Φίλη, φίλε
«Ποτέ μην χάσεις την πίστη σου σε σένα, στους άλλους ανθρώπους. Στη δύναμή μας. Η ανθρωπότητα είναι ένας ωκεανός . Αν μερικές σταγόνες μέσα στην απεραντοσύνη του, είναι βρόμικες ,δεν μπορούν να τον μολύνουν».
Η αυτοπεποίθηση όμως δεν είναι αρκετή. Έτσι μας μεγάλωσαν; Πολλές φορές πελαγοδρομούμε, βγάζουμε στην άκρη το Θεό και πράττουμε ερήμην αυτού. Απειροελάχιστη επιρροή έχει στη ζωή μας. Τελευταία η Ελλάδα ζει στον αστερισμό της τεκνοθεσίας… Μικρή συμβουλή: Αν πάψουμε να ρίχνουμε τα σκουπιδάκια κάτω απ΄το χαλί, αν καλύψουμε τις ανασφάλειές μας σαφώς και θα ξέρουμε τι μας γίνεται, σαφώς και θα έχουμε σαφές στίγμα και στον σεξουαλικό προσανατολισμό. Μετά συζητάμε και τα υπόλοιπα. Δεν γίνεται 2 χρόνια νάμαστε στρειτ, 2 λεσβίες και 2 απροσδιορίστου φύλου…
Έχω μπροστά μου μια συνέντευξη του Πρώτου Θέματος Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011 με τον ηθοποιό Άρη Σερβετάλη. O Aρης πέρασε από μύρια κύματα, στον αναρχικό χώρο, έχασε την πίστη του, την ξαναβρήκε κι είναι καλά με τον εαυτό του, με το ταίρι του, στη δουλειά του. Οι παραστάσεις του, τα έργα που ανεβάζει σπάνε ταμεία.
– «Είδα σε λεγόμενά σου ότι πιστεύεις στην Ορθοδοξία επειδή είναι μια αναρχική θρησκεία. Πως γίνεται να συνδυάζεις αναρχία και Ορθοδοξία;
Είναι εύκολο να μπείς στην διαδικασία να κατηγορήσεις τον άλλον. Το γεγονός ότι κρίνεις τον εαυτό σου πρώτα και λες «άλλαξε εσύ μέσα σου και μην αγωνιάς πότε θ΄ αλλάξει ο άλλος». Άν αλλάξεις, φωτίζεις εσύ και τότε μπορεί νάρθει κι άλλος να φωτισθεί, δίπλα σου. Αυτό ως σκέψη μόνον, είναι επαναστατικό.
Το να θεωρούμε ότι εμείς είμαστε πάντα τα θύματα δεν βοηθά σε τίποτα. Μάλλον εννοούσα λοιπόν πως η θρησκεία για μένα είναι κάτι επαναστατικό κι όχι αναρχικό».
2/2/2024 σήμερα της Υπαπαντής του Χριστού. Αλήθεια συναντήσαμε με αξιώσεις τον εαυτό μας, τους άλλους, το Θεό μας;
Σημασία φίλες, φίλοι, έχει να καταλάβουμε ότι μπορούμε! Στη ζωή δεν έχει σημασία, πόσες ανάσες θα πάρουμε, αλλά πόσες είναι οι στιγμές που θα μας κόψουν την ανάσα. Κι αυτό από μας εξαρτάται. Εμείς χτίζουμε εμείς χαλάμε…
* O Πέτρος Ιωάννου είναι απόμαχος εκπαιδευτικός, διαχειριστής της enotikos.gr
