Ποιός δίνει σημασία στα μαχαίρια… Δυσοίωνα τα νέα για την ικανότητα του πολιτικού συστήματος, αν ανοίξει το μαύρο κουτί
5/11/2024
γράφει: ο Πέτρος Ιωάννου*
Οταν πέφτει ένα αεροσκάφος, πέρα από τον θρήνο για τους νεκρούς, οι σχετικοί αδημονούν για τα αίτια της συντριβής της τραγωδίας, που θα αποκρυπτογραφήσουν από το μαύρο κουτί.
Μεταφορικά το μυαλό μου πάει και στον τόπο μας που με παθογένειες πολλές πορεύεται σε αχαρτογράφητα νερά, σε πλήρη αβεβαιότητα.
Οι φιλόσοφοι πρώτοι εντόπισαν τα προβλήματα κι ένας ένας φεύγουν για τον Άγιο Πέτρο ο κοινωνικός όμως καρκίνος παραμένει και κατατρώει τα σωθικά της Ελλαδικής, της Κυπριακής, της παγκόσμιας αταξίας.
Αυτοί που λίγα κατάλαβαν είναι οι ίδιοι οι πολίτες που βολοδέρνουν ανάμεσα σε άρρωστα, πολύ ασθενικά κόμματα. Άλλοι βαζουν χ σε όλα, απέχουν άλλοι μετακινούνται ως η άμμος στη Σαχάρα, άλλοι χειροκροτούν τον ηγέτη τους (παλαιούς και νέους επιβήτορες) το χρώμα, την ιδεολογία, το άθλιο εν γένει πολιτικό σύστημα.
Άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων. Αβυσαλέα κι η ματιά τους χαοτική κι αυτή και η πολιτική τους όσφρηση, αντίληψη.
Πως αλλιώς να ορίσω τους χιλιάδες των πολιτών που σαν τις μύγες καλύπτουν το προσκήνιο αθόρυβα ή με θόρυβο για παλιούς γόνους πολιτικών οικογενειών ή για καινοφανείς αστέρες, τύπου Κασσελάκη.
Τα μαχαίρια βγήκαν προ πολλού ειδικά στο ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα λυπηθώ καθόλου. Στον τόπο δεν λείπουν οι ιδέες, οι ιδεολογίες και οι ερμηνείες των, λείπουν αποφάσεις, έργα, αποτελέσματα κι αυτο που λέμε ενσυναίσθηση. Να νιώθει ο ένας τον άλλον. Αλλά όλα αυτά θέλουν παιδεία κι όχι περγαμηνές από ντόπια ή ξένα ΑΕΙ.
Τα κόμματα είναι άριστοι διαχειριστές συμφερόντων των λομπυς πολιτικών, οικονομικών, “θρησκευτικών” κ.ο.κ. Αυτό δεν είναι Δημοκρατία.
Δημοκρατία είναι η ισχύς του Δήμου, των πολιτών και όχι η λευκή επιταγή στον κάθε τυχάρπαστο. Κατάντησαν την πολιτική ζωή τηλεπαιχνίδι και τα ζογκ βρε αδέρφια είναι πολλά πίσω από τις κουρτίνες.
Τηλεπαιχνίδια δεν βλέπω αλλά θυμάμαι ακόμη τον Βλάση Μπονάτσο με τη χαρακτηριστική του φωνή να φωνάζει: “Φύγε εσύ, έλα εσύ” στους παίκτες. Πόσο ιδανικό θάταν το αυτό να γίνεται και στα πολιτικά πράγματα. Να παρελάσουν όλοι. Μα θα μου πείτε πειραματόζωο είναι η Ελλάδα; Από αποικία χρέους ή σκέτο, καλύτερα οι “δοκιμές” παρά οι μηχανισμοί που τυραννούν σήμερα εαυτούς και αλλήλους.
Μή μου πείτε πως οι Ελληνίδες μάνες δεν φέρνουν στη ζωή ταλέντα; Δεν θα το πιστέψω.
* Ο Πέτρος Ιωάννου είναι διαχειριστής της ιστοσελίδας enotikos.gr
