Δεν είναι δείγμα υγείας να ‘σαι καλά, προσαρμοσμένος σε μια βαθιά άρρωστη κοινωνία.
Γιντού Κρισναμούρτι
15 Απρ 2018
γράφει: ο Πέτρος Ιωάννου*
Κυριακή του δύσπιστου Θωμά σήμερα και ο βαθμός δυσκολίας να συγκεράσω διαφορετικές γνώμες και γεγονότα με αποθαρρύνει…
Στα fm κι εδώ συνηθίζω να φιλοξενώ την «άλλη άποψη» κάτι που όφειλαν και δεν κάνουν τα κανάλια…
Προχθές είχα τον Σπύρο Λαβδιώτη πρώην στέλεχος στην τράπεζα του Καναδά και μου θύμισε μια φράση απ΄ το «Τέλος της αλχημείας» του Μέρτιν Κίνγκ πρώην Διοικητή για 13 χρόνια στην Κεντρική Τράπεζας Αγγλίας: Η μόνη οδός να σταματήσουν οι χώρες να κοιτάζουν την άβυσσο της εξοντωτικής λιτότητας – ανεργίας, χωρίς ορατό τέλος απ΄ το βάρος του χρέους, είναι να εγκαταλείψουν το Ευρώ !
Γιατί φτάσαμε ως εδώ; Στη δυσπιστία χρωστάνε πολλά οι επιστήμονες γιατί τους απογείωσε αλλά σ΄ εμάς τους αλλοτριωμένους πολίτες θάματα δεν μπορεί να κάνει. Αντιθέτως μας βουλιάζει ακόμη παρά μέσα…
Χρειάζεται να χαμηλώσουμε λίγο ή να βγάλουμε τα κομματικά γυαλιά και θα στέρξουμε νομίζω όλοι τουλάχιστον στο 1ο σκέλος… της αβύσσου!
Για τη φίλη τη Σμαρώ πυρήνας των συμφορών είναι: «Η μη συνειδητοποίηση της ατομικής ευθύνης! Δύσκολη υπόθεση η καθημερινή αυτοκριτική, τι θα έπρεπε να είχαμε πει, να είχαμε πράξει ή όχι, να είχαμε πιστέψει ή απορρίψει στα καθημερινά γεγονότα;
Δύσκολη, κουραστική διαδικασία κι έτσι μ΄ ένα…”ωχ δεν βαριέσαι βρε αδελφέ” όλα γίνονται εύκολα.
Εύκολα μαθαίνουμε να ζούμε μέσα από τους άλλους, περιμένοντας από τους άλλους, ακολουθώντας τους άλλους!
Συμβιβαζόμαστε με τους άλλους, ανεχόμαστε, κρυβόμαστε πίσω από τους άλλους κι έτσι σιγά – σιγά η κοινωνία μετατρέπεται σε βούρκο από λιμνάζοντα νερά, γεμάτα βατράχους να λιάζονται λασπωμένοι αδιάφορα να κρώζουν κακόηχα.
Παρ’ όλα αυτά κάθε χρόνο προσμένουμε ή προσπερνάμε την Ανάσταση ουδόλως σκεπτόμενοι κι αν μας αξίζει …».
Είναι συνήθης φράση μια ιερόδουλη να επικαλείται τα τέκνα της: «αμάρτησα για τα παιδιά μου», ωστόσο το κρύβει επιμελώς από δαύτα. Φαντάζομαι ούτ΄ εκείνα αν γνώριζαν θα καμάρωναν για το αμάρτημα της μητρός… Μετά από ένα έγκλημα τα ίδια : σκότωσα για τα παιδιά μου. Μετά από μια ψηφοφορία με κομματική ή όχι πειθαρχία το ρεφρέν των βουλευτών είναι ίδιο. Το ‘κανα για την πατρίδα, ενώ το αληθές είναι, θα μπω μπλακ λιστ και τα λεφτά είναι πολλά.
Επίσης στις λίστες που ήδη κυκλοφορούν για τις επερχόμενες εκλογές που θα γίνουν ή δεν θα γίνουν ποτέ αν μας πάνε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης (ακούσθηκε κι αυτό) οι υποψήφιοι πάλι λένε το αυτό… στρατεύομαι για την πατρίδα!
Είναι ανέκδοτο όπως γέλιο προξενεί κι η φράση: τους ψήφισα για να τους τιμωρήσω…
Να το πουν πραγματικοί μαχητές ναι, όπως το ‘χει πει εν ζωή και ίσως σιγομουρμουρίζει ακόμη απ΄τον βυθό ο σμηναγός Μπαλταδώρος Γιώργος: «Πετάω για τον Πατέρα μου που καμαρώνει στην άκρη στο χωράφι όταν περνούν τα μαχητικά μας. Πετάω για το παιδί στη Φλώρινα που περπατάει στο χιόνι να πάει στο σχολειό του. Πετάω για τον Παπά μας που κάνει χιλιόμετρα να κάνει Ανάσταση με τους τσοπαναραίους στο ύψωμα της Παναγιάς.
Πετάω για τον ψαρά που βγήκε 4 το πρωί με την ψαρόβαρκα να φέρει το μεροκάματο στη φαμελιά του. Πετάω για τον δασκαλάκο που πληρώνει από την τσέπη του τις φωτοτυπίες στα Άγραφα της Καρδίτσας.
Γι’ αυτούς πετάω. Για να μπορούν να κάνουν αυτό που χρόνια κάνουν και να κρατάνε την Πατρίδα μας ζωντανή. Ούτε αυτοί, ούτε εγώ θα ζητήσω υπερωρίες, γιορτές και Κυριακές, γιατί εγώ πετάω για την Πατρίδα μου.
Πετάω για τους δικούς μου ανθρώπους, αυτούς που γλεντάνε με την ψυχή τους, ζούν για μια στιγμή και όταν πεθαίνουν ξεπροβοδίζουν τους δικούς τους ανθρώπους με τραγούδια και εύχονται καλήν αντάμωση. Πετάω για την ΕΛΛΑΔΑ. Όπως για την Ελλάδα θα επιθυμούσαν να δουλεύουν τώρα κι οι έγκλειστοι Έλληνες, στις Τουρκικές φυλακές Αδριανούπολης.
Όμως για τον Σταυραετό της Πολεμικής Αεροπορίας και του Θεσσαλικού κάμπου θα επανέλθουμε στο άλλο σημείωμά μας. Όπως κάτι θα ‘χω να σας πω κι απ΄ το σημερινό οδοιπορικό μου στα σπίτια των δύο στελεχών του στρατού στην Καστοριά και την Ορεστιάδα.
Μην ξεχνάμε πως εδώ γεννήθηκε και ρίζωσε η δημοκρατία. Εμείς είμαστε οι συνεχιστές των εύπιστων ή δύσπιστων μαθητών. Εμείς είμαστε «…το Φώς του Κόσμου… και το Άλας της Γης…».
Προορισμός μας είναι να φωτισθούμε και να φωτίσουμε τα σκότη, να νικήσουμε και να αναστήσουν τον χειρότερο εαυτό μας, ενάντια «στις αρχές και εξουσίες, στους σημερινούς κοσμοκράτορές του Σκότους και στη πνευματική διαφθορά του Πονηρού». (Εφεσ. 6:12)
Είναι απίστευτα άνισος, ολισθηρός και εξουθενωτικός ο αγώνας αλλά με Σύμμαχο Εκείνον όλα είναι δυνατά.
”Υπάρχει κάτι που δεν θα μπορέσετε ποτέ να μου πάρετε, γιατί όλα τ΄ άλλα μου τα πήρατε: Το ότι δεν σας μοιάζω” βοούσε απ΄το κελί της η Κατερίνα Γκουλιώνη πριν βρεθεί χτυπημένη και «υπό περίεργες συνθήκες» νεκρή το πρωί της 18ης Μαρτίου του 2009, στο τέλος της μεταγωγής της με πλοίο από τον Πειραιά στις φυλακές Νεάπολης Λασιθίου, δεμένη πισθάγκωνα.
Αντιός αμίγκος
* Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής, υποψ. βουλευτής, τώρα δε ραδιοφωνικός παραγωγός
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
