Η φωνή αγριεύει, όταν το Άδικο γίνεται της ζωής μας το αφεντικό. Όταν ο πόνος και η φωνή σαν το νερό στους δρόμους ξεχυθούν τότε οι δρόμοι καθαρίζουν.
27/3/2025
Γράφει: η Ειρήνη Μουμούρη*
Η ΦΩΝΗ
Ξέρεις μέσα σου τι θεριεύει, τι αγριεύει και πίσω δεν κάνει;
Η φωνή και ο πόνος, απρόβλεπτα στοιχειά πάνω στη ζωή και τα δυό.
Ξέρεις πότε θεριεύουν ο πόνος και η φωνή ;
Ο πόνος θεριεύει μπροστά στον κάθε αδικημένο νεκρό.
Η φωνή αγριεύει, όταν το Άδικο γίνεται της ζωής μας το αφεντικό .
Ο πόνος σαν το νερό μαζεύει τη δύναμη του και σπάει τα στημένα της συνενοχής τα φράγματα.
Η φωνή καιρό τώρα μαζεύει δύναμη και σπάει στους δρόμους τα στημένα αστυνομικά οδοφράγματα.
Όταν ο πόνος και η φωνή σαν το νερό στους δρόμους ξεχυθούν τότε οι δρόμοι καθαρίζουν
και οι άνθρωποι με τα χρωστούμενα τους ξεκαθαρίζουν .
Η φωνή για το άδικο του τρένου το φονικό τώρα ακούγεται παντού, στις πλατείες, στις ομιλίες, στα τραγούδια στις παρελάσεις.
Η φωνή τώρα δεν σταματάει,
σε καθημερινή και σε γιορτή τους φονιάδες συνέχεια να κυνηγάει.
Η φωνή τώρα με κάθε αφορμή σαν το νερό, στους δρόμους έχει ξεχυθεί,
το Άδικο να καθαρίσει,
την ενοχή να πνίξει.
Η φωνή, η δική σου, η δική μου, του μαθητή του φοιτητή, του οπλίτη για κάθε δολοφονημένη παιδιού ψυχή φωνάζει «Σ’ αγαπώ».
Σε τούτο τον καιρό τον φονιά, ήρθε η ώρα να φωνάξουμε με άγημα στρατιωτικό «Σ’αγαπώ!».
Έχει έρθει η στιγμή, που η φωνή μας γίνεται το αφεντικό πάνω στο σάπιο και πράττει το σωστό!
* Η Ειρήνη Μουμούρη, σπούδασε Νοσηλευτική και Φαρμακευτική, εργάζεται δε στον Άγιο Ανδρέα Πατρών
eNewsFree
