ΤΟ ΤΡΑΚΤΕΡ

γράφει: η Ειρήνη Μουμούρη

Το τρακτέρ σκόπιμα το αφήνουν νηστικό.

Πετρέλαιο και φράγκα δεν υπάρχουν για τον αγρότη, οι πολιτικοί δεν τον θεωρούν πια υπηρέτη απαραίτητο.

Οι γνωστοί κουστουμαρισμένοι φροντίζουν για το καλό μας το γενικό και το κλιματικό! Λεπτομέρεια είναι για αυτούς το δικό μας οικονομικό .

«Για τον αγρότη και τον κτηνοτρόφο δεν υπάρχει άλλο περιθώριο», δηλώνει κάθε ανάκτορο ηγεμονικό.

Κόβουν τα λεφτά από την γη και τα δίνουν στον εκτυπωτή.

Ναι, στον εκτυπωτή για να τρως την μπριζόλα την τρισδιάστατη την ψο-φιακή!

Κόβουν τα λεφτά από την γη για να τρως μαζί με τα παιδιά σου την ακρίδα για αλεύρι στο ψωμί.

Κόβουν από εμάς την σκέψη την κριτική για να λέμε «η μπιστήμη είναι φοβερή!»

Βάζουν τους μπιστήμονες της βρώσιμης κατσαρίδας να ποζάρουν στις φυλλάδες τους ηλιθιωδώς υπερήφανοι.

Κόβουν τα λεφτά από την ειρήνη και τα ρίχνουν στου πολέμου την καταστροφή, λέγοντας «Αυτή είναι μια μεγάλη μέρα για την κοινότητα την ευρωπαϊκή!».

Ολέθριες μέρες ζούμε με κάθε τους απόφαση.

Μέρες πείνας οδηγούν τα τρακτέρ αγριεμένα.

Μέρες πονηρές ακριβοπωλούν και απειλούν την τροφή.

Κόβουν κάθε είδους τροφή ακόμα και το γάλα από της μάνας το βυζί.

Κόβουν την αγάπη από το παιδί, στερώντας του την λέξη μάνα και πατέρα γιατί μέσα στο ομόφυλο σπίτι του δεν θα μπορεί να την πει.

Κόβουν, κόβουν, πετσοκόβουν σώμα και ψυχή!

Το τρακτέρ τώρα έχει κάνει την αρχή και μην γελιέσαι ζητούμενο δεν είναι μόνο το ψωμί.

Ζητούμενο είναι τον σεβασμό μας να πάρουμε πίσω από αυτή την κοινωνία, που έχει χάσει κάθε μέτρο και ενοχή.

Σε ένα κόσμο, που καταργεί μάνα και ψωμί, άλλο περιθώριο δεν υπάρχει.

Το τρακτέρ πρέπει στο δρόμο να βγει!

Το τρακτέρ μπροστά σε μέγαρα ακριβά πρέπει να σταθεί και το δίκιο όλων μας και από όλους μας να ζητηθεί.

Δεν είναι μόνο ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος, που πεινάνε. Όλοι πεινάνε , όλοι κρυώνουν μέσα σε μίζερα σπίτια από τον γέρο μέχρι τον φοιτητή.

Όλοι ματώνουν από την μάνα μέχρι το παιδί. Ένα τρακτερ να βγει για όλα τα άδικα χαμένα παιδιά, που το έγκλημα μπροστά τους εκλεγμένο και ελεύθερο γυρνά.

Ένα τρακτερ για οδόφραγμα τώρα να σταθεί μπροστά στα δυο σκυλιά, που μας ξεσκίζουν σάρκα και ψυχή. Το ένα είναι η φτώχια, που μας δαγκώνει αχόρταγο και το άλλο η λυσσασμένη απανθρωπιά, που νόμιμα καταργεί της μάνας την αγκαλιά.

Το κάθε τρακτερ χρειάζεται για να οργώσει βαθιά την χέρσα την παλιανθρωπιά.

Το κάθε τρακτερ με κινητήρα την καρδιά να μπει μπροστά μήπως καρπίσει ξανά η ανθρωπιά!

* Η Ειρήνη Μουμούρη, σπούδασε Νοσηλευτική και Φαρμακευτική, εργάζεται δε στον Άγιο Ανδρέα Πατρών

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *