ΕΠΙΣΤΟΛΗ
24 Μαρτίου 2016
Άρθρα «Ελευθερία»
γράφει: ο Πέτρος Ιωάννου*
Πέρασε αρκετό νερό στα ποτάμια μας, τούτο το μήνα και ουκ ολίγα καραβάνια προσφύγων και κολασμένων της Μεσογείου. Πολλές, τάχα διαπραγματεύσεις μ’ αρκετή χρονοκαθυστέρηση, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού για να διολισθήσει ο γυμνός προθυπουργεύων ηγεμών και σ’ άλλα ανομήματα .Πολλές παρουσιάσεις βιβλίων, με μιά παραφωνία όμως, την εκδήλωση στα Φάρσαλα για τον ”καπετάνιο της Θεσσαλίας”. Γόνος μαρτυρικής οικογένειας ών, οφείλω ν’απαντήσω σε τούτο τον συναγελασμό παραχάραξης ιστορίας και ασέβειας έναντι των νεκρών.
Η συμμορία του Σούρλα συστάθηκε τον Μάρτιο του 1944 από τους Γερμανούς στα πλαίσια μιας οργάνωσης που έφερε το όνομα: Εθνικός Αγροτικός Σύνδεσμος Αντικομμουνιστικής Δράσης με κύριο στόχο της, την εξάπλωση του τρόμου στα χωριά . Απ’ την οργάνωση αυτή ξεπήδησε και ο ”τιμώμενος”. Όμως έχει και προϊστορία. Λήσταρχος στα νιάτα του, πέρασε στη νομιμότητα με νόμο του Ελ. Βενιζέλου. Στον ΕΛΑΣ για 2-3 μήνες και με τη πασίγνωστη τρομοκρατική εγκληματική ακροδεξιά ομάδα αργότερα…
Έδρα της συμμορίας ήταν το χωριό Δεμερλί (Σταυρός Φαρσάλων). Αρχηγοί της συμμορίας ήταν ο Γρ. Σούρλας και ο λοχαγός Ψύλλας. Η συμμορία είχε αδειάσει κυριολεκτικά, το χωριό από τους κατοίκους του, καθώς πλιατσικολόγησε τις σοδειές, τα ζώα και τις αποθήκες του. Οι κάτοικοί του το εγκατέλειψαν φοβούμενοι για τις ζωές τους.
Για την ενίσχυση των θέσεών τους στο Δεμερλί, οι Γερμανοί είχαν τοποθετήσει και άλλα δύο τμήματα στρατού τους στην περιοχή κοντά στα λημέρια του Σούρλα. Στις 2 Σεπτέμβρη ο ΕΛΑΣ αποφάσισε να χτυπήσει τους Γερμανούς και τη συμμορία. Οι Γερμανοί έχασαν 170 ενώ ο ΕΛΑΣ 25 . Στην ίδια έφοδο, αιχμαλώτισε 150 κατσαπλιάδες, με 20 σούρληδες νεκρούς. Ο Σούρλας και ο Ψύλλας γλίτωσαν την τελευταία στιγμή στα σκοτάδια. Οι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν στα κεντρικά του ΕΛΑΣ για να δικασθούν. Τα αγαθά που ο ΕΛΑΣ κατέλαβε, επιστράφηκαν στους νόμιμους κατόχους.
Σχετικά με την ΕΑΣΑΔ που τυπικά υπάγονταν ο Σούρλας, λίγα είναι γνωστά: Δ.Μακεδόνας, αξ.Χωροφυλακής, Γρ.Σούρλας, Γ.Ψύλλας, Αλ.Καραμέτος, χωροφύλακας, Αντώνης Μπάιλας, αγρότης. Το σώμα της ΕΑΣΑΔ προβλέπονταν να φοράει τη στολή των Ράλληδων (δεν εφαρμόσθηκε). Υπάγονταν απευθείας στην δικαιοδοσία του διοικητή των SS, Scimana και την Gestapo. Με ειδικό διάταγμα του Πρακτικού Ειδικού Δικαστηρίου Αθηνών οι άνδρες της ΕΑΣΑΔ είχαν το δικαίωμα νε αποφασίζουν μόνοι τους για τις τύχες των αιχμαλώτων τους. Σ’αυτό εντάχθηκαν και ποινικοί κρατούμενοι, προαγωγοί και μορφινομανείς. Στις 5/5/44, Η ΕΑΣΑΔ μπαίνει και πυρπολεί τη Φαλάνη. Στις 17/5/44,Γερμανοί μαζί με έναν τοπικό συνεργάτη δολοφονούν άγρια τον Κώστα Σβώλο στον Αμπελώνα.
Στις 4/6 πάλι στον Αμπελώνα, σκοτώνουν 14 κατοίκους ανάμεσα στους οποίους και δύο παιδιά 15 και 16 χρόνων. Σε έκθεση του Ειδικού Δικαστηρίου Αθηνών αναφέρονται και οι δολοφονίες, του Κ. Ζιώτα, πρόεδρου του Ε.Κ.Λ., των Κ. Ψαρούλη, Β. Ζντιάβα και Δ. Τσιπλακούλη (Νίκαια) του Α. Τούλα στην κεντρική πλατεία της Λάρισας, του Β. Φιλίνδρα, Ε. Σταμουλάκη, Θ. Ζέρβα, 6 ακόμα ανδρών και 3 γυναικών απο τον Σούρλα στην πόλη της Λάρισας .Το ’46 η Μελιβοία γλιτώνει από κάψιμο, μιας και κλήθηκαν στα Τέμπη προς ενίσχυση σύρραξης.
H συμμορία του Σούρλα φωτογραφίζεται μαζί με τον Βρετανό σύνδεσμό της Μόλγκαν.
Το διαίρει και βασίλευε οι Άγγλοι το ξέρουν καλά και κρατούν τον Σούρλα στο παιχνίδι και το ’45 (ας μην υπάρχουν αντάρτες) και στον Εμφύλιο. Γρήγορα βρήκαν “δουλειά” σε δωσίλογους και ταγματασφαλίτες της Κατοχής. “Δουλειά” τους ήταν η τρομοκρατία πολιτών και η δημιουργία εμφυλιακού κλίματος . Στον Γρ. Σούρλα δόθηκαν όπλα και η εντολή να περιτρέχει τη Θεσσαλία, αγρυπνώντας για τον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Οι Σούρληδες στρατολόγησαν με απειλές και βασανιστήρια, νέους, αγρότες, τοπικούς εγκληματίες και ληστές. Ήδη από 2/9/44 αριθμούσαν 250. Δολοφονούσαν αδίστακτα και αδιακρίτως, βίαζαν, έκλεβαν και επίτασσαν σπίτια, οχήματα και αγαθά τόσο που κάτοικοι όταν τους έβλεπαν έτρεχαν να κοιμηθούν στα χωράφια… Θύματά του στελέχη του ΕΑΜ και του ΚΚΕ καθώς και ο τολμηρός (ήθελε να του πάρει και συνέντευξη), Κώστας Βιδάλης, του Ριζοσπάστη.
Τον συνέλαβαν στο τρένο, τον εκτέλεσαν ενώπιον της χωροφυλακής και τον αποτελείωσαν τα όρνια και τα σκυλιά. Άλλοτε “βάφτιζαν” κάποιον κομμουνιστή για προσωπικούς λόγους, και μετά ξεκλήριζαν την οικογένεια (Θανάσης Δρίβας) και το βιός του. Αυτά φυσικά υπό τη σφραγίδα του Μόλγκαν, του Βρετανού συνδέσμου των σούρληδων και της κυβέρνησης των Αθηνών.
Τύχη αγαθή, η συμμορία του σχεδόν εξοντώθηκε τον Ιούνιο του ’46 με σκληρή μάχη απ’ τους αντάρτες, στους Γόννους. Το όνομά του για όσους έζησαν την Κατοχή ήταν συνώνυμο της βίας, του θανάτου και του πλιάτσικου. Υπήρξε συνεργάτης των Γερμανών και στην απελευθέρωση βρέθηκε επικηρυγμένος ως δωσίλογος. Επωφελήθηκε όμως από το νόμο το 1947 και ανασυγκρότησε τη συμμορία του ως νόμιμο» τμήμα του κυβερνητικού στρατού… Αυτά τα λίγα φτάνουν ως απάντηση σε κείνους που δεν διδάχθηκαν από τα λάθη του παρελθόντος κι επιχειρούν ν’ αναβιώσουν τη φρίκη και σήμερα.
Το ’χω ξαναπεί, 5 παιδιά +17 εγγόνια υπάρχουμε χάρη στην παρέμβαση της Βασιλικής Μητρά – Αγγελακοπούλου: ”δεν φτάνει το αίμα απ΄ τ’ αδέρφια της (θύματα όλων των φατριών) τι σας φταίει το κορίτσι”; φώναζε και γλίτωσε από ξυλοδαρμό θανάτου η 23χρονη τότε μάνα μου.
Ο καρτερικός πατέρας της Ζωής και των αδικοχαμένων δολοφονηθέντων παιδιών του, Γιώργου, Βασίλη, Πέτρου, Κωνσταντίνος Τσίπας.
Η ανικανότητα του προέδρου αυτού του χωριού επέτρεψε τέτοια εγκλήματα. Αντιθέτως, αξίζει να επαινέσω τον τότε πρόεδρο της Σκοτούσας – παρακείμενο χωριό του πατέρα μου – Αχ. Μπρισίμη, χάριν του οποίου κανένα θύμα δεν προέκυψε στην περιοχή του.
Η διασωθείσα Ζωή Τσίπα, 3 χρόνια μετά τον άγριο, δολοφονικό ξυλοδαρμό της, με το σύζυγό της και πατέρα μας, Ιωάννη Ιωάννου.
Ίσως μερικοί να νομίζουν μεμονωμένα τα εγκλήματα. Τα πάνω από 70.000 θύματα μόνον μεμονωμένα δεν τα λες. Σε γάμο ανηψιού μου, πληροφορήθηκα απ΄τον γαμπρό μου Δημήτρη Χρ. Παπακωνσταντίνου πως και της δικής του μάνας ξεκληρίσθηκε η οικογένεια. Σκότωσαν τους: Αναστάση, Νίκο και Θανάση, σε Αίγιο, Κορινθία και Λειβαδιά. Τον 19χρονο Αναστάση οι ΄΄εθνικόφρονες΄΄ Χίτες φρόντισαν πέραν της δολοφονίας, να σέρνουν το ακέφαλο σώμα στους δρόμους της περιοχής, για εκφοβισμό ή καμάρι;
Συμπέρασμα 1ο: Μην ξανακούσω για ιδεολογίες… οι ιδέες δεν σκοτώνουν!
Συμπέρασμα 2ο: Η ελλ. πολιτεία, η δικαιοσύνη δεν κάναν το χρέος τους, όταν έπρεπε. Η Ιστορία όμως έχει υποχρέωση να κάνει το δικό της!
πηγή: άντλησα πληροφορίες από
”Κόκκινο Φάκελλο”
Πέτρος Ιωάννου, καθηγητής
