Θόδωρος Γεωργακόπουλος: Δεν θα μου πουν τα παιδιά αύριο: Πατέρα δεν έκανες ότι μπορούσες για εμάς; Όλοι μας θα κριθούμε στη μάχη στην αντάρα στη θύελλα κι ο Θεός βοηθός…
«Θεριά οι άνθρωποι,δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν …Χίλιες φορές να γεννηθείς ,…τόσες θα σε σταυρώσουν » έγραψε ο Κ.Βάρναλης (οι πόνοι της Παναγιάς)
Την θρησκευτική πλευρά την εξαντλήσαμε το Πάσχα μένει δε να δούμε σήμερα και την πολιτική διάστασή του.
Σε καιρούς δύσκολους ,τόνισα κι άλλωτε είναι κουτό να θυσιάζεις ζωές και ζωές, ν’ αναθέτεις τις τύχες σου σε τρίτους και ν’ εμπιστεύεσαι έτσι αορίστως τους τυχόντες . Ακόμη και το χρώμα του βρακιού τους αν ξέραμε ,καλά θάταν, μέχρι να επιληφθεί κάποτε η δικαιοσύνη, του Θεού μάλλον γιατί των ανθρώπων την είδαμε κι άλλοτε (δίκη Ν. Μπελογιάννη / δίκη των έξι) και τώρα… “Ήταν αφοσιωμένος σε κάποια ιδανικά. Το ΚΚΕ έχει τη λογική ότι θυσιάστηκε για το κόμμα. Αυτό μας βάζει στα πιο επικίνδυνα θεοκρατικά μονοπάτια. Θυσιάζεσαι για ιδανικά, για ιδέες, για τη Δημοκρατία, για την Ελευθερία, για τον Σοσιαλισμό. Δεν θυσιάζεσαι για έναν μηχανισμό” γράφει ο γιός Μπελογιάννης για τον πατέρα του .
Πόσο μικροί και πόσο μεγάλοι είμαστε άραγε; Προ ημερών βρήκα αυτό το άρθρο απολαύστε το:
Tρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015
Από προχθές προκύπτει νέα Βουλή,κaτά 90% μνημονιακή και κατά το υπόλοιπο 6% ναζιστική,με κάμποσες παραδοξότητες. Μπήκε στη Βουλή ο Λεβέντης όχι όμως ο Γλέζος και παρά την υπερψήφιση ενός ακόμη μνημόνιου (3ο), άλλοι είναι στάσιμοι κι άλλοι κερδισμένοι
Για την Αριστερά, μεγαλύτερη παγίδα από την ήττα και τη συντριβή είναι να μπορείς να συνέλθεις, να ανασκοπήσεις και να επανέλθεις.Δεν μπορεί να φταίει εσαεί ο λαός που είναι μ…, μικροαστός, δεν ακούει, δεν καταλαβαίνει…
Ο ίδιος λαός που έδωσε το ηρωικό ΟΧΙ έδωσε την κατά 90% μνημονιακή Βουλή. Είναι απολύτως ο ίδιος. Και δεν μπορεί αρχές Ιούλη να είναι ήρωας και μέσα Σεπτέμβρη να είναι αχρείος.
Το πρώτο βήμα είναι να βλέπουμε αυτό που συμβαίνει μπροστά στη μύτη μας. Ο ίδιος λαός που πίστεψε πριν τις 5 Ιούλη ότι όλα γίνονται, μετά τις 5 Ιούλη «κατάλαβε» ότι τίποτα δεν γίνεται. Του το είπαν οι ίδιοι άνθρωποι που τον φλόμωναν νωρίτερα με ηρωικούς λόγους για Όχι, για Αντίσταση, για Αξιοπρέπεια. Η προδοσία ήταν σοκαριστική και η συνθηκολόγηση,ανέντιμη, αλλά αυτό καθαυτό το γεγονός παράγει χειροπιαστά αποτελέσματα.
Οι προσδοκίες εξανεμίστηκαν, η ελπίδα εκτελέστηκε εν ψυχρώ, το ηθικό και το φρόνημα τσακίστηκε. Το ΟΧΙ ηττήθηκε. Τόσο απλά, τόσο καθαρά. Και ο λαός δεν αντέδρασε στην προδοσία, γιατί κάθε φορά ο λαός διαμορφώνεται από τις πολιτικές διαμεσολαβήσεις.
Με τον ίδιο τρόπο που η προκήρυξη του δημοψηφίσματος τον έστειλε στα ουράνια, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο η υπογραφή του μνημονίου Τσίπρα τον έστειλε στα Τάρταρα. Με μηδενικές προσδοκίες και με αποδοχή μιας ατιμωτικής συναίνεσης στη νέα βαρβαρότητα. Και αυτό ακριβώς εκφράστηκε στην κάλπη. Μηδενικές προσδοκίες αλλαγής, αποδοχή του μονόδρομου της βαρβαρότητας, συναίνεση στο νέο βιασμό.
Αν βλέπαμε πέρα από το μύτη μας,θα βλέπαμε ότι ο κόσμος είναι βαθιά ηττημένος, χωρίς προσδοκία και ελπίδα, ίσως να περιορίζαμε τις διθυραμβικές αναφορές στο ΟΧΙ.
Ίσως αποφεύγαμε την αυταπάτη ότι θα φάμε από τα έτοιμα του 62%. Οφείλαμε να ξεκινήσουμε απ’ το χώνεμα της συντριπτικής ήττας του ΟΧΙ, μια βδομάδα μετά τη συντριπτική νίκη του. Θα επιλέγονταν άλλος λόγος, άλλη πολιτική, άλλη απεύθυνση και άλλη αφετηρία. Αλλά αυτό αφορά μια πολιτική συζήτηση για τις αιτίες της ήττας. Εδώ το ζήτημα είναι άλλο και είναι βαθιά ιδεολογικό.
Πέρα απ’ τις καλές πρωτοβουλίες (πχ δημοψήφισμα) ή κακές (πχ μνημόνιο Τσίπρα), αυτό που έχει σημασία είναι η αποκατάσταση της σχέσης ανάμεσα στην κοινωνία και στην πολιτική. Οι πολιτικές διαμορφώνουν νέους κοινωνικούς συσχετισμούς και οι κοινωνικοί συσχετισμοί διαμορφώνουν νέα πολιτικά αποτελέσματα.
Η ελληνική κοινωνία συμπεριφέρθηκε ακριβώς όπως διαμορφώθηκε από τη δηλητηριώδη επίδραση του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει εναλλακτική, όλα είναι μονόδρομος, θα πάμε όπως απαιτούν οι δανειστές,με τα κεφάλια μέσα. Ο ηρωικός λαός που από μόνος του,στέκεται και αντιστέκεται και θα δώσει στην αντιμνημονιακή Αριστερά φοβερό ποσοστό, υπάρχει μόνο στη φαντασία μας.
Με βάση τα παραπάνω, το πρόβλημα δεν είναι ούτε στο σιχτίρισμα, ούτε στην αποθέωση του λαού. Για την ακρίβεια και τα δύο, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, της παραίτησης δηλ. απ’ το «κομμουνιστικό καθήκον» επηρεασμού και διαμόρφωσης της περίφημης «μέσης συνείδησης». Αν ο λαός είναι ήρωας και γενναίος, ζήτω του και μπράβο του. Αν ο λαός είναι αχρείος κακό του κεφαλιού του
Το πρόβλημα είναι στα πολιτικά υποκείμενα, στους φορείς και στα μέτωπα. Σε αυτούς που δεν ενδιαφέρονται απλώς να λένε ζήτω ή κάτω, αλλά σε αυτούς που κατανοούν την κατάσταση και πασχίζουν να την αλλάξουν. Πάντα προς τα μπρος, πάντα προς το καλύτερο. Το πρόβλημα της Αριστεράς που απέμεινε μετά το πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό και νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο, είναι ακριβώς αυτό. Αν θέλει να επιδράσει ως πολιτικό υποκείμενο στο κοινωνικό σώμα. Αν θέλει να το αφουγκραστεί, να μάθει από αυτό, αλλά και να το διαμορφώσει. Αυτή είναι μια βαθιά ιδεολογική αρχή.
Και από εκεί μπορούμε να ξεκινήσουμε.
Πάσχος Λαζαρίδης
Η εικόνα του λαού δεν είνε άλλη ,απ’ αυτή των κομμάτων ”Αλίμονο γράφει ο φίλος Θόδωρος Γεωργακόπουλος απ’ την Πάτρα …σ’ αυτούς που θα προτάξουν προσωπικό συμφέρον,πάνω από το συμφέρον του λαού και της χώρας. Αλίμονο σε αυτούς που θα εκμεταλλευτούν για ίδιον όφελος τον πόθο, το πάθος, τον αγώνα, τ’ όνειρο του λαού για Εθνική Κυριαρχία ,Ανεξαρτησία και Δημοκρατία… Αλίμονο σε αυτούς που θα λειτουργήσουν ως το μακρύ χέρι της εξουσίας και στερήσουν από απλούς ανθρώπους,τον Όρκο Τιμής “Ελευθερία ή Θάνατος”. Αλίμονο σε αυτούς που αποδειχτούν Φίδια στον κόρφο μας. Να ξέρουν όλοι αυτοί (μακάρι να μην υπάρχουν)… ότι ο μόνος φόβος που έχω είναι, μήπως μου πουν τα παιδιά μου: Πατέρα δεν έκανες ότι μπορούσες για εμάς, για το Λαό μας, για την Πατρίδα μας. Όλοι μας θα κριθούμε στη μάχη στην αντάρα στη θύελλα. Είμ’ εδώ γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς… και ο Θεός βοηθός….”
Με ρωτά άλλος φίλος κάτω απ’τη συνέντευξη με τον Γ.Δελεστίκ, στο you tube ,σε παρακαλώ: πες μου κάτι, έχουμε ελπίδα σαν έθνος; Όταν αμίγκος μάθουμε και το χιλιοστό του κορμιού και της ψυχής μας ,τότε θα γλυτώσουμε!
Για την αντιγραφή, Πέτρος Ιωάννου
* Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής, υποψήφιος βουλευτής τώρα δε ραδιοφωνικός παραγωγός
