Νίκος Πλακιάς: ”Νάστε (προς δημοσιογράφους) πάντα μαζί μας. Αν λείπετε να παροτρύνετε συναδέλφους να κάνουν ρεπορτάζ για μας. Σας αναλογούν και σας ευθύνες, δεν ενημερώσατε για τις παθογένειες των τραίνων. Αυτά δεν κάνουν ούτε για Λούνα Πάρκ και τι είδαμε στην Εξεταστική: Δεν ξέρω, δεν κάνω, σιωπή… Απαθέστατοι κουνούσαν κεφάλια, χέρια.
Μα ξέρουμε μακρυά απ΄το σπίτι σου δεν υπάρχει πόνος. Κι εγώ πέρυσι από κει ήμουν, πλέον από δω (άλλαξα πλευρά). Δεν θέλω κανείς νάρθει στον πόνο μου. Έγινα σκληρός. Ας μη γίνει ποτέ ο σιδηρόδρομος. Ας μη λειτουργεί τίποτε σ΄αυτό το κράτος.
Πήραν τα παιδιά μου μηχανάκι και σκοτώθηκαν; Τα σκότωσε μεθυσμένος; Να το δεχθώ… Εμείς χάσαμε 3 παιδιά άλλοι έχασαν το μονάκριβό τους πολύς ο πόνος. Δεν φαντάζεστε πόσο γελοία χάσαμε τόσους ανθρώπους”.
- ———————————————————
Κι απ΄αυτές τις δηλώσεις διαπιστώνω πως εκτός απ΄ τους παθόντες, επί πλέον κι ένα κομμάτι του λαού μετά την τραγική, την εγκληματική, απώλεια τόσων ανθρώπων γύρισε την πλάτη του στα λόμπυ της εξουσίας. Φαίνεται κι απ΄τις υπογραφές που υποστηρίζουν την πρωτοβουλία της κ. Καρυστιανού, ν΄αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Ήδη οι μέχρι τώρα υπογράφοντες ξεπέρασαν τους 1.184.621 τότε ψηφοφόρους του Συριζα κι είμαι βέβαιος πως το ποτάμι της οργής σύντομα θα υπερκεράσει και τα 2.100.000 ψήφων της Ν.Δ.
Καλό σημάδι. Βέβαια στις κάλπες αυτό δεν φάνηκε και κακώς… Ας ελπίσουμε βαθμιαία μεγαλύτερα μέρη του λαού να ωριμάσουν συν τω χρόνω κι από θετικές καραμπόλες να βγεί κάτι καλό.
Πέτρος Ιωάννου