ΕΓΙΝΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΟΥ

Πρόσφυγας εσύ μπροστά στο σπίτι σου.
Ο επόμενος πρόσφυγας εγώ γιατί και το δικό μου σπίτι ο επόμενος στόχος είναι.
Η Προσφυγιά είναι το σκληρό παιδί, που γεννάει ο Πόλεμος σαν σμίγει με την Απληστία. Τώρα, σε αυτό τον ματωμένο καιρό Ειρήνης , φτιάξανε μια μπάσταρδη προσφυγιά ακόμη πιο σκληρή, να γίνεσαι φυγάς στον τόπο σου! Οι Έλληνες πρόσφυγες τώρα πια δεν αλλάζουν τόπο.
Στα Τέμπη, γίναμε όλοι πρόσφυγες άγρια κυνηγημένοι από τον θάνατο. Έπειτα η φωτιά και το νερό μας ρήμαξαν «επιτελικά» μέσα στους δικούς μας τόπους.
Οι δικοί τους φαντάροι είναι η ανευθυνότητα και το κέρδος, που μόνο μας βασανίζουν. Μας δένουν πισθάγκωνα μπροστά στον χαμό μας και μας λένε «Κοίτα, πως σε πνίγουμε, κοίτα πως σε καίμε. Κοίτα και εγκατέλειψε υπάκουα και γρήγορα».
Όλοι έχουμε καταλάβει την καθημερινή άλωση μας .
Στο μεταξύ οι υπογραφές των εξ-Αγοραστών τις ζωές μας διαγράφουν μονοκονδυλιά για να μπαίνουν στις τσέπες τους τα προδοτικά αργύρια.
Γίναμε φυγάδες μέσα στην πατρίδα μας από έναν στημένο πόλεμο. Ο πόλεμος αυτός με τα ύπουλα χέρια του τις ρίζες μας τραβάει για τις να βγάλει απο τα χώματά μας.
Πρόστυχος πόλεμος, που λεηλατεί χωριά και ζωές, βιάζει αξιοπρέπειες με αποζημίωση!
Αυτός ο πόλεμος παίρνει για λάφυρο την συνέχεια των παιδιών μας!
Παιδιά, καταδικασμένα μέσα στη λάσπη και στην φωτιά μαθαίνουν να στερούνται τα βασικά. Παιδιά, που προορίζονται να στερούνται ακόμα και την ανθρωπιά γιατί για την πλάκα τους ατιμώρητα την πετάνε στη θάλασσα.
Είμαστε πρόσφυγες όλοι εξαιτίας της απανθρωπιάς, που μας διώκει πάνω στα χώματα μας!
Για τους δικούς μας πρόσφυγες, η απάντηση είναι η δική μας ανθρωπιά στη πράξη.
Αντί για κερί , νερό! Δώσε το κέρμα σου για νερό και είναι σαν να ανάβεις κερί για τους νεκρούς σου. Με αυτό το νερό, που θα σταλεί στους ζωντανούς τις ψυχές σου θα ξεδιψάσεις. Δώσε κουβέρτες , που να μυρίζουν από την πάστρα του σπιτιού σου.
Δώσε το λίγο και από τους πολλούς το λίγο γίνεται πολύ.
Εμείς τον τόπο μας δεν τον παραδίνουμε ούτε στη φωτιά , ούτε στη λάσπη.
Εμείς αυτή την λάσπη κάνουμε πηλό και φτιάχνουμε μια ζωή σε νέα καλούπια.
Ζωή, που έχει αρχίσει και απαιτεί Ελευθερία αγριεύοντας μπροστά σε τούτη την πιο επικίνδυνη απ΄όλες προσφυγιά!
Υ.Γ. :  Μ.Ο.Π. είναι ο Μοτοσυκλετιστικός Όμιλος Πάτρας στην Μιχαήλ Ψελλού 9-1. Με τα χέρια μας γεμάτα να βρεθούμε εκεί και σε κάθε μέρος αποστολής ανθρωπιάς.

* Η Ειρήνη Μουμούρη, σπούδασε Νοσηλευτική και Φαρμακευτική, εργάζεται δε στον ”Άγιο Ανδρέα” Πατρών.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *