Όπου ανθεί ο μέσος όρος, παύω να υπάρχω.
Μου είναι αδύνατον να ευδοκιμήσω
μες τη μάζα της εκάστοτε πλειοψηφίας.
Eπιλέγω, το κάτι άλλο, τις ωραίες μειοψηφίες,
ώστε να μην έρχομαι ποτέ στα πράγματα.
ΕΛΥΤΗΣ
Λάρισα 11/7/2019
Γράφει: ο Πέτρος Ιωάννου*
Η προεκλογική περίοδος τερμάτισε. Το πολιτικό προσωπικό γι΄ άλλη μια φορά : “ζυγίσθηκε και βρέθηκε ελλιπές”, τόσο στην αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Ελλάδας, (παραγωγική ανασυγκρότηση / βλέπε προτάσεις ’’Πρωτοβουλίας’’ Δημ. Κουρέτα), όσο και στη διατήρηση στοιχειωδών δομών εθνικής κυριαρχίας είτε στα χρόνια της πλαστής «ευμάρειας» είτε της πρόσφατης 10ετούς οικονομικής καχεξίας! (Έτσι κατάντησαν υποχείρια πιέσεων –υποχωρήσεων, στα Σκόπια, στη Θράκη, στο Αιγαίο, στη Κύπρο, στα Ελληνικά χωριά της Αλβανικής επικράτειας).
Η πλειοψηφία του 56% αποφάσισε και έδωσε το τιμόνι στη ΝΔ, παρά τις αμαρτίες του παρελθόντος! Το 44% (αποχή –λευκά, άκυρα), το μεγαλύτερο ποσοστό στα χρονικά , σχεδόν οι μισοί Έλληνες γύρισαν την πλάτη…στη συμπαιγνία των ”πολιτικών” λόμπυς.
1η η αποχή! Ακολουθούν ΝΔ και λοιποί σ΄ αυτό το πανηγυράκι της ‘’δημοκρατίας’’. Εκτός νυμφώνος η ΧΑ. «Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βάρβαρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις» θάλεγε ο Καβάφης.
Μας διαβεβαίωναν όλοι, στον Τύπο, στην TV (καταβάλοντας υπέρογκα ποσά) για το πόσο καλύτερα θα οδηγήσουν τη χώρα!
– Όλοι ίδιοι είναι;
Όχι. Βλέπω τους εκάστοτε χειρότερους απ΄ τους προηγούμενους! Οι αποφάσεις τους δεν είναι καν δικές τους ως το 1921.
– Πού οφείλεται η απουσία των ψηφοφόρων; Υποθέτω στην απογοήτευση, στην καθήλωση των ιδεολογιών, στην οικονομική δυσπραγία, στην συνειδητή άρνηση μετάβασης, με δεδομένο το ‘’γράψιμο’’ στο δημοψήφισμα του ΄15.
Επίσης 550.000 που αποδήμησαν στο εξωτερικό και ορισμένοι προς Κύριον, είν΄ ακόμη στις λίστες.
«Πόσο δύσκολο σας είναι, αναρωτιέται φίλη, η Orelia Santers, (δικαστική αντιπρόσωπος) να καθαρίσετε τους εκλογικούς καταλόγους από άτομα που αποδεδειγμένα παίρνουν επίδομα λόγω νοητικής αναπηρίας έως 90% (μετά από σύγχρονα τεστ νοημοσύνης) ή άτομα που τελούν υπό δικαστική αντίληψη;
Έρχονταν άνθρωποι που είχαν το ψηφοδέλτιο, στη τσέπη, στη τσάντα ή κάτω απ΄ το ψαθάκι. Για τους εντελώς χάλια, μου συστήθηκε να κάνω στραβά μάτια και να βοηθήσω, γιατί έκλαιγαν, όταν είπα δεν θα ψηφίσουν. Σ΄ ανοικτή ακρόαση ο Εισαγγελέας πρότεινε, ελλείψει βουλήσεως να μην ψηφίσουν. Όμως η δημιουργική ασάφεια της εκλογικής νομοθεσίας επιτρέπει, αν συνοδεύονται από οικείο. Στην ουσία ψηφίζει η οικογένεια του ασθενή που είναι εγγεγραμμένος».
Δεν ξέρω, πρόβλεψε ο νομοθέτης, για πάσχοντες από αλτσχάϊμερ;
Γιατί έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ, αναρωτιέται και η Deutsche Welle και απάντηση δίνει ο Νιλς Καντρίτσκε, δημοσιογράφος της αριστερής Tageszeitung και της Monde Diplomatique: Ο Τσίπρας μετά τη «ρήξη», συνεργάστηκε άψογα στα οικονομικά, στο προσφυγικό μ΄ Ε.Ε. Οι λόγοι της ήττας, ήταν:
1ο) Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εφάρμοσε το υπεσχημένο πρόγραμμα του ΄15″. Περιόρισε κοινωνικές επιπτώσεις περικοπών, μα δεν έφτανε να ελκύσει απογοητευμένους ψηφοφόρους.
2ο) Δεν μεταρρύθμισε εκ βάθρων τον κρατικό μηχανισμό, τη γραφειοκρατία, το δημόσιο, καταπολεμώντας παράλληλα τη διαφθορά”.
3ο) Έπληξε με υψηλή φορολογία, τη μεσαία τάξη.
Ελληνίδα ανταποκρίτρια (Euronews) μεταφέρει το κλίμα του εξωτερικού: ο λαϊκισμός φεύγει, η διαχείριση σε γνώριμες συμβατικές γραμμές έρχεται.
Τα αυτά και από New York Times: «Η Ελλάδα είναι πλέον η καλή ιστορία της Ευρώπης. Αφήνει πρώτη τον λαϊκισμό»
Τι έφταιξε; ρωτούν στον Σκαϊ τον Σαββόπουλο: η αλαζονία και οι πολιτικές τσογλανιές απαντά εκείνος.
Στην έκτεταμένη ήττα βοήθησε κι ο Βαρουφάκης. Παρά την άτυπη «καραντίνα» της Κουμουνδούρου, είναι ο μόνος που την «έφερε» στον Τσίπρα. Δεν γλίτωσαν απ΄ το «φάγωμα», εμπειρότεροι: Αλαβάνος, Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου, κ.ά.
«Το παλιό πολιτικό σύστημα της άφρονος και ανάξιας κομματοκρατίας, γίνηκε «Δούρειος Ίππος» στη βύθιση της Ελλάδος σε 10ετή κι όχι μόνον μνημονιακή κηδεμονία. Κόμματα σχεδόν πανομοιότυπα (αρχηγικά, χωρίς εσωτερική δημοκρατία), ως βαρίδια δεν μπορούν να βγάλουν την Ελλάδα απ΄ την κρίση, γιατί λειτουργούν ως «νονοί» ενός νόθου πελατειακού συστήματος. Σε μια καθημαγμένη κοινωνία – οικονομία, αποτελούν τροχοπέδη στην πολιτική ανανέωση, σε κεντρικό ή αυτοδιοικητικό επίπεδο», γράφει ο φίλος Γ. Παπασίμος.
Η φίλη Σιμόν Λε Μπαρόν καταλογίζει λάθος στρατηγική στα μικρά πατριωτικά κόμματα και στους συνειδητά απέχοντες . Αν εμφανίζονταν θάχαμε άλλη τροπή στην κυβέρνηση.
Σήμερα ως έχει, αποκλείω κάθε συνενόηση, γιατί αυτό προϋποθέτει σοβαρότητα. Δεν λέγαμε, του Έλληνα ο τράχηλος, ζυγόν δεν υπομένει; Τώρα; ή δεν καταλαβαίνει ή πονηρώς πράττων, έμαθε να καταπίνει τα δεινά έναντι ”μικροπαροχών”. Είναι δυνατόν, κάθε ραχούλα κι από ένα ολιγομελές καπετανάτο;
Ένας κοινωνικός «Αρμαγεδών» με πλημμυρίδα νεόπτωχων κι αστέγων λόγω επίσπευσης πλειστηριασμών, τα αιματηρά πλεονάσματα, οι δεσμεύσεις Τσακαλώτου (15η Ιουνίου), η χρεοκοπία της ΔΕΗ, οι κίνδυνοι εδαφικών «ακρωτηριασμών», κ.ά. καραδοκούν.
Ο τόπος χρειάζεται μόνο 5 λέξεις (δεν μεταφράζονται): Θαλπωρή, Μεράκι ,Λεβεντιά, Παλικαριά, Φιλότιμο κι όχι Κελεπούρια !
Ποιοι θα τα εμπεδώσουν; Οι απαλλαγμένοι από κομματικές αγγυλώσεις δάσκαλοι του αύριο, εμπνευσμένοι από ένα ρωμαλαίο, αποφασισμένο δημοκρατικό πατριωτικό σχήμα ανατροπής:
– Αποστασιοποιημένο απ΄την οικονομική, πολιτική και δικαστική διαπλοκή, τη διεθνή ολιγαρχία.
– Πέραν της «αριστεράς» – «δεξιάς» νεοφιλευθεροποίησης.
– Ικανό να μας βγάλει απ΄ τις «ράγες» της παρακμής
Αν αυτά φαντάζουν εξωπραγματικά, μένει να διδαχθούμε απ΄τα γεγονότα…
* Ο Πέτρος Ιωάνννου είναι απόμαχος εκπαιδευτικός
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
