8 /6/ 2025
γράφει: ο Πέτρος Ιωάννου*
8 Ιουνίου σήμερα και 8η Κυριακή από το Πάσχα, η Χριστιανοσύνη αναφέρεται στη γενέθλια μέρα της, στην ίδρυση της Εκκλησίας, με αφετηρία τα γεγονότα που έζησαν οι μαθητές ανήμερα της εβραϊκής γιορτής της Πεντηκοστής που έμελλε όμως να πάρει άλλο νόημα. Αυτή η μέρα δεν αφορά πλέον τις 50 μέρες απ’ το εβραϊκό Πάσχα (παράδοση του νόμου στον Μωυσή) ούτε τα στάχυα κριθαριού που θυσίαζαν στο βωμό του ενός θεού του Ισραήλ κατά τη διάρκεια της γιορτής των Εβδομάδων (Σαβουώτ) της Συγκομιδής. Ούτε τον εμπορικό χαμό που γινόταν από πωλητές κι αγοραστές 14 “χωρών” του κόσμου και τους αργυραμοιβούς (τραπεζίτες) πέριξ του Ναού.
Αφορά την εκπλήρωση όσων υποσχέθηκε ο διδάσκαλος στους μαθητές Του στο όρος των Ελαιών πριν αναληφθεί στα ουράνια: “Ούκ εάσω υμάς ορφανούς. Αποστελλώ υμίν το Πνεύμα το άγιον, τον Παράκλητο” .
Έτσι κι έγινε: Κάτι σαν επουράνια σάλπιγγα – βουητό ανέμου διασχίζει την Ιερουσαλήμ κατευθυνόμενο στο υπερώον, στο δίπατο σπίτι που έμεναν οι μαθητές (κι η Παναγιά) για τον φόβο των Ιουδαίων (το ιερατείο επέβαλε κλίμα τρομοκρατίας μετά τη σταύρωση) και προσμένοντας δύναμη εξ ύψους, Εκείνον.
Το σπιτικό τους πλημμύρισε φως, πύρινες γλώσσες, φλόγες μικρές διαμοιράζονταν πάνω απ’ τα κεφάλια των μαθητών κι ο Πέτρος ο πλέον θαρραλαίος βγαίνει έξω να καθησυχάσει το αλαφιασμένο και περίεργο πλήθος που έσπευδε προς τα εκεί. Οι συγκεντρωμένοι χλεύαζαν τους μαθητές “γλεύκους μεμεστωμένοι εισί” δηλ. πως ήπιαν δυνατό κρασί και τα κάνουν αυτά.
Κι ο Πέτρος απαντά: …μα είναι μόλις πρωί. Πότε προλάβαμε να πιούμε κρασί; Στην πραγματικότητα “μεθυσμένοι” ήταν αλλά από το φώς τη χάρη του αγ. Πνεύματος. Πώς ξαφνικά οι αγράμματοι ψαράδες απευθύνονταν σε κόσμο από 14 μακρυνές περιοχές και έκαστος καταλάβαινε στη γλώσσα του; Μιλούσαν αραμαϊκά και γινόταν ταυτόχρονα διασπορά στη γλώσσα του καθενός; Μιλούσαν απευθείας στη γλώσσα του καθενός, ένα έχει σημασία. 3.000 πίστεψαν κείνη τη μέρα στα λόγια του αποστ. Πέτρου.
Κείνη τη μέρα γεννιέται ένας νέος λαός που δε μοιάζει ούτε με τους Εβραίους ούτε με τους ειδωλολάτρες. Christianus, το νέο όνομα μισητό κι απ’ τους Ρωμαίους κατακτητές και απ’ το ιερατείο το εβραϊκό.
Σε ένα “λαμπερό” κενό κόσμο γεμάτο σύγχυση, σ’ ένα υλιστικό περιβάλλον τότε και τώρα πως να γίνει κατανοητή η νέα κοσμογονία κείνων των ημερών; Ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος προφανώς και κατανοεί το γεγονός για να πει αξίζει: “αεί Πεντηκοστήν εορτάζομεν” δηλαδή την έκρηξη τη φωτεινή της χάριτος αξίζει άσβεστη να την κρατάμε και να τη γιορτάζουμε κάθε μέρα, ψηλαφώντας αυτόν τον καινό, δηλ. καινούργιο, νέο κόσμο της ενότητας, του Πνεύματος, της ζωής με νόημα, της αγάπης, της ειρήνης και αδελφοσύνης!
Και λέω ψηλαφώντας γιατί από νωρίς έριδες επικράτησαν στους κόλπους της εκκλησίας, εκκοσμίκευση των ηγετών και του ποιμνίου της αργότερα και πολυδιάσπαση αντί της πολυδιάστατης φρέσκιας “επαναστατικής” αντίληψης, θέρμης, φλόγας, των πρώτων χρόνων, των πρώτων αιώνων.
Φαίνεται καθαρά πως δεν κατάλαβαν οι ταγοί τη λαλιά του Θεανθρώπου:”υμείς ζείτε εν τω κόσμω τούτω αλλά ουκ εστέ εκ του κόσμου τούτου” Μικροί και μεγάλοι όσο με τον τρόπο μας απομακρυνόμαστε απ’ την ουσία της πίστης μας θα γινόμαστε μάρτυρες πολεμικών αναμετρήσεων, τραγικών καταστάσεων, θηριωδίας και εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Δυστυχώς!
Όσο απωθούμε, μετατωπίζουμε, εξορίζουμε την Εδέμ, τον παράδεισο στην άλλη ζωή τόσο θα επιταχύνουμε την ανάπτυξη της κόλασης οχι μακριά από μας… Στον καιρό του Ίντερνετ ένα κλικ μας χωρίζει απ’ αυτή την αλγεινή πραγματικότητα, απ’ τις σκληρές εικόνες της κολάσεως στις διπλανές πόρτες. Στην Ουκρανία, στη Γάζα, στο Σουδάν, στην Υεμένη και σε άλλες 200 + φονικές εστίες πολέμου ανά τον κόσμο.
* Ο Πέτρος Ιωάννου είναι διαχειριστής της τρέχουσας ιστοσελίδας
