Λάρισα, 18/2/2024
Γράφει: ο Πέτρος Ιωάννου*
Ο Χάρυ Κλυν εδώ και έξι σχεδόν χρόνια, δεν είναι ανάμεσά μας, για να τα χώνει στην εκάστοτε εξουσία. Όμως όσο ζούσε – παραδόξως, πλην της περιόδου Τσίπρα – τα έχωνε για την διαρπαγή του δημόσιου πλούτου, διαχρονικά, για τον “Ελληναρά”, κ.ο.κ. Ειδικά στα χρόνια του Πασοκ χρησιμοποιούσε πολύ τη φράση: ”Γιούρια στα κουλούρια”
Αυτή η περίεργη φάρα ανθρώπου, το “θηρίο” όπως τον έλεγε, κινείται σε ομόκεντρους κύκλους γύρω απ’ τον εαυτό του, την κλίκα του και το συμφέρον του.
Ο Χάρυ Κλυν έφυγε, η Μαλβίνα προ πολλού επίσης κι η σκυτάλη περνά σε ποιόν; Δεν βλέπω πρόθυμους πολλούς να σατυρίσουν, ίσως προσβλέποντας στις επιχορηγήσεις… του κρατικού κορβανά.
Η ”τρέλα” των Ελλήνων φίλες, φίλοι, βασιλεύει και ιδού τ΄ αποτελέσματα… Επιλέγει, στηρίζει κλεπταποδόχα καθεστώτα. Συν τω χρόνω οι ηγεσίες, εθίζονται στην κλεψιά, κρατάνε την οικονομία καχεκτική, δεν κάνουν τα στοιχειώδη για να μπορεί να ζει ο Έλληνας αξιοπρεπώς απ΄το μεροκάματό του και με ασφάλεια.
Ε δεν κάναμε και τίποτα θα πει ο λαός. Έ δεν κάναμε και τίποτα λένε κι οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Κι όμως στα χιόνια, τις πλημμύρες, στις φωτιές, στα τρένα, στην άσφαλτο – έστω και δια παραλείψεων – ο φόρος αίματος είναι πολύ μεγάλος. Τρόπος του λέγειν ”παραλήψεις”.
– Γιατί η μη υπογραφή της σύμβασης 717 για τον σιδηρόδρομο δεν έπεσε ποτέ, ρώτησα τον Λαφαζάνη τις ημέρες του άγριου εγκλήματος των Τεμπών;
– Παρελκυστική πολιτική, για να πέσουν μίζες, μου απαντά. Κι σ’ αυτό το αμάρτημα – έγκλημα υπέπεσαν όλοι, μπλε, πράσινοι, κόκκινοι, όλοι! Δεν ξέρω αν λέγεται απιστία, δόλος ή ενδεχόμενος δόλος…
Αποτέλεσμα; 57 έφηβοι, ο ανθός της νεολαίας πέρασε ως μη όφειλε τις πύλες της κολάσεως. Μπορεί ο δικός μου γιος να πέρασε απ΄εκεί 5 ώρες νωρίτερα και ζει, αλλά αυτό θα γίνεται εφεξής η ζωή μας θα μπαίνει σε ρουλέτα;
Η ”τρέλα” των νεοελλήνων έγκειται στην επιμονή τους να δίνουν εντολή, να τους διαφεντεύουν εν λευκώ 200 χρόνια οι κλέφτες των κλεφτών. Με την ψευδαίσθηση ότι θα κλέψουν κι αυτοί κανένα κόκκαλο…
Έτσι όμως με το ” ο κλέψας τον κλέψαντα” κράτος δεν γίνεται. Απέχουμε πολύ κι απ΄την Τουρκία, γιατί εκεί φροντίζουν να κλέβουν με μέτρο, για να μεγαλώσει η πίτα, να μεγαλώσει και το μερίδιο της κλεψιάς στο διηνεκές. Λαέ μου γενναίε, βλέπω παντού την προχειρότητα: ”Πάμε κι όπου βγεί”
Στις εκλογές του ’19 ήμουν υποψήφιος με τον Κουρέτα κι αγχωνόμουν τη μεσημβρία στον αύλειο χώρο του εκλογικού κέντρου, γιατί τηλέφωνα σε γνωστούς δεν έκανα. Εκεί που ξεφύλλιζα τον κατάλογο, νάσου μια κυρία εξερχομένη βαριεστημένη αλλά και ικανοποιημένη αναφωνούσε προς το σύζυγο: ”Για Περιφέρεια έριξα για πλάκα”…
Είμαι σίγουρος, βέβαιος στα ελληνικά πως και στις άλλες κάλπες, ευρωβουλή, εθνικές για πλάκα είχε ρίξει. Αχ νεοέλληνα… ΑΧ… Έλληνα αρκετά λάθη, εγκλήματα, παραλλείψεις τα περνάμε στο ντούκου. Τα περισσότερα όμως τα πληρώνουμε και μάλλιστα ακριβά…
* O Πέτρος Ιωάννου είναι απόμαχος εκπαιδευτικός και διαχειριστής της enotikos.gr