Οι συμπληγάδες των εξουσιών, η ”κουρασμένη” κοινωνία μας, η θετική απόφαση που δεν θέλει πάνω απο 26”

Γράφει : ο Πέτρος Ιωάννου*

Μπορεί ο ”αποκλεισμός” απ΄τα fm και η διακοπή της συχνής αρθρογραφίας στην τοπική Ελευθερία της Λάρισας να έφερε ”μόνιμα” ερωτηματικά στο μυαλό μου,αλλά δεν πέρασε ποτέ απ΄το μυαλό μου οτι θα βρεθώ κάποια στιγμή  με μια ιστοσελίδα. Κι όμως συνέβη, μετά από μια ολιγόμηνη συνύπαρξή μου με κάποιο φίλο και ”καραμπόλες” προθέσεων… Συνωμότησε κατά πως φαίνεται το σύμπαν κατ΄άλλους, ο καλός Θεός για με (από Αγγλία και Πορτογαλία, ήρθε ο άνθρωπος, μετά από 20 χρόνια…) κι έγινε ότι έγινε. Η enotikos.gr είναι πραγματικότητα απ΄την 1η Μάη και δεν έχει κατά νου να ενώσει κανένα. Μονάχα ο πολιτισμός ενώνει!

Ίσως ο καταλύτης νάναι και η παλιές μου ταλαντεύσεις στα 16, ανάμεσα  σε δρόμους: σχολής Ευελπίδων, Γυμναστή, ή χρονογραφήματος… μη κοιτάτε που με έκλεψε η Θεολογία και δικαίως.

Η ιστοσελίδα έχει ακόμη σημαντικές παραλείψεις ως προς τη διάδραση με τα σοσιαλ λ.χ. αλλά με μικρά αλλά σταθερά βήματα θα προχωρώ.

Στην κατηγορία Απόψεις η υποκατηγορία ”Γραματείς και Φαρισαίοι” θα λειτουργεί τρόπον τινά ως αρχείο, δεξαμενή παλαιότερων σκέψεών μου που αποκρυσταλλώθηκαν σε άρθρα μου στην ”Ε”. Οι ταχύτητες είναι ιλιγγιώδεις κι ο χρόνος συμπυκνωμένος αλλά μη φαντάζεστε ότι άλλαξε και πολύ η ατζέντα. Τα φάουλ αυτής της 10ετίας θα μας συνοδεύουν δυστυχώς για 100 χρόνια, ίσως και στο διηνεκές, γιατί αν διαμοιράσεις τα ρούχα σου για 100 χρόνια κι απογυμνωθείς δύσκολα θα τα πάρεις πίσω στη συνέχεια.

Στην υποκατηγορία ”Απάτσι παντός καιρού” θα έχετε απ΄εδώ και μπρος την ευκαιρία να διαβάζετε τωρινές σκέψεις μου, σε μικρά σημειώματα. Ο όρος απάτσι παραπέμπει στα αμερικανικά ελικόπτερα αλλά τον υποφαινόμενο τον απασχολούν κυρίως οι αμερικανικές ατιμίες για την εξάλειψη αυτής και άλλων Ινδιάνικων φυλών απ΄τις δέλτους της παγκόσμιας Ιστορίας με ειδεχθή εγκλήματα! Όπως λ.χ. η χορήγηση στα ιδρύματα, καυστικών υγρών στο στόμα πιτσιρικάδων  που θα ξεχνιόντουσαν και θα χρησιμοποιούσαν τη μητρική τους ινδιάνικη γλώσσα.

Προχτές οι συγγενείς των θυμάτων της κοιλάδας των νεκρών, βρέθηκαν έξω απ΄τη Βουλή, περισσότερο ως μνημόσυνο, ενώ τη σύγκρουση είχαν κατά νου. Δεν το έξαναν, ζυγίζοντας και τα αρνητικά γεγονότα βίας ”οπαδικής”. Παραστάθηκαν στη μνήμη των δικών τους ανθρώπων αλλά και γιατί βλέπουν την κοινή γνώμη ν’ αρχίζει να ξεχνά τα διαγενόμενα πριν 9 μόλις μήνες στα Τέμπη.

Υπάρχει όμως και χειρότερο; Ναι, βεβαίως.  Αρχίζει και η ίδια η Δικαιοσύνη να θέλει να ”ξεχάσει”, το όλον αλλά και πρόσωπα υψηλά ιστάμενα που οι συνήγοροι των θυμάτων επιμένουν να βάζουν στο κάδρο. Πώς λειτουργεί άραγε το δικαστικό σύστημα; Μάλλον, όπως όλα εν Ελλάδι.

Η Δικαιοσύνη φίλες και φίλοι,  φίλοι και φίλες,  λέγεται, δεν ξέρω αν είναι ο τρίτος πυλώνας της δημοκρατίας ( κ’ γι΄αυτή, πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι). Πότε την έχουμε ανάγκη την Δικαιοσύνη; Αυτή με το δέλτα  μικρό, κάθε μέρα. Την άλλη με το δέλτα κεφαλαίο όχι στα καλύτερά μας. Αν εξαιρέσουμε τους δικομανείς όλοι οι υπόλοιποι σπάνια καταφεύγουμε στην κρίση της.

Ποιός στα καλά του θέλει να ξοδευτεί για μια αμφίρροπη απόφαση; Αν όμως τούλαχε ένας περίεργος γείτονας, ένας κακός επαγγελματίας, δύσκολο σόι, μια κλεψιά ολκής, ένα απρόσμενο θανατικό κ.ο.κ. πού αλλού μπορεί να καταφύγει; Πουθενά αλλού, παρά στον υπερασπιστή του, στον έντιμο κι αδέκαστο δικαστή. Στη Δικαιοσύνη με καλυμμένα τα μάτια κι όχι στην υποβλέπουσα ή ”αλληθωρίζουσα”.

Είναι όμως σε κάθε περίπτωση η απαντοχή του; Είναι και δεν είναι… Γιατί ως εξουσία δεν είναι μόνη της. Συμπλέκεται ή δυστυχώς διαπλέκεται και με τις άλλες εξουσίες. Ίσως γιατί ενδιαφέρεται όπως και κάποιες πλειοψηφίες της κοινωνίας μας για κάποιες ισσοροπίες ή πλεονεκτήματα στο υπάρχον κακέκτυπο και αρρωστημένο πολιτειακό σύστημα

Δεν περιμέναμε το έγκλημα των Τεμπών για να διαπιστώσουμε πως η ”Δικαιοσύνη” είναι κυβερνητική.  Όχι μόνον γιατί διορίζεται η ηγεσία της αλλά και γιατί η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στη κοινωνία μας αυτή είναι. ”Εγώ θα βγάλω το φίδι απ΄την τρύπα”; ”Γιατί να μπλέξω” ”Πως θάρθει η ανέλιξή μου σε ύπατα αξιώματα, αν συγκρουστώ” κ.ο.κ.

Αλοίμονο λοιπόν στους νεκρούς των Τεμπών και στους επιζώντες συγγενείς τους, που θα κουβαλούν το σταυρό του μαρτυρίου τους μέχρι να κλείσουν τα βλέφαρά τους. Αυτός ο ούριος άνεμος ευθυκρισίας των πρώτων ημερών , όσο περνούσε ο καιρός και οι πιέσεις, αναμενόμενο ήταν να κοπάσει.

ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ Amigos και μη λησμονάτε πως το αδηφάγο σύστημα πασχίζει για πάρτη του κι όχι για τους αδυνάτους και την ασφάλειά τους. Λύση προφανώς υπάρχει αλλά η ολική επαναφορά κι επανεκκίνηση θέλει κόπο… Αν ρωτάτε γι΄ΑΠΌΦΑΣΗ οι στατιστικές κι η επιστήμη είναι αφοπλιστική! Όση κι αν είναι η ”κούραση” της μάλλον εν παρακμή κοινωνίας μας, για μια θετική απόφαση δεν απαιτούνται πάνω απο 26 δευτερόλεπτα. Καλά  βλέπετε και μην απορείτε καθόλου, τόσο μικρός χρόνος χωρίζει τη  στασιμότητα  από την διάκριση και επιτυχία.

* O Πέτρος Ιωάννου είναι απόμαχος εκπαιδευτικός και διαχειριστής της enotikos.gr

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *