Δεν νομίζω πως τα χάλια μας οφείλονται στα μη και στα πρέπει. Έχουν απλουστεύσει – ευτελίσει, τη γλώσσα μας, τα οικονομικά, με την έννοια οτι τσοντάρουν άλλοι ακόμη και στα εύκολα… τις επαφές – επικοινωνίες μας, την τέχνη χάριν του κέρδους, την πολιτική, την πίστη κ.ο.κ. Εδώ η λέξη κλειδί είναι η ”διακινδύνευση” και θα συμπλήρωνα: ευρηματικότητα, ρίσκο, φιλαλήθεια, φιλοπατρία, εργατικότητα κι ένας σωρός άλλων αρετών υπό εξαφάνιση…
Όλα κρίνονται στο τσαφ οριακά… Δέστε λ.χ. στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ, το βόλευ και στ΄άλλα αθλήματα, όλα κρίνονται στο τελευταίο δευτερόλεπτο πριν το σφύριγμα. Στη ζωή γιατί νάναι αλλιώς;
Π. Ι. ΙΩΑΝΝΟΥ, διαχειριστής