1/4/2025
γράφει: η Ειρήνη Μουμούρη*
- Της ζωής μας η φάμπρικα μας δίνει πάντα μεροκάματα λειψά στο γέλιο και στη χαρά.Της ζωής μας η φάμπρικα μας δίνει συχνά-πυκνά αύξηση γερή στον πόνο και στην προσβολή.
Της ζωής μας η φάμπρικα μόλις σπάσει τα δικά μας τα κορμιά περιμένει μοιραία για ανταλλακτικά των παιδιών μας τα χέρια.Εκεί ανάμεσα σε γρανάζια και σε μηχανισμούς εσύ σκύβεις το κεφάλι τον ελεγκτή της βάρδιας, όταν τον ακούς.Μπροστά του δεν φτάνει μόνο να παράγεις πιο πολύ.Μπροστά του πρέπει να δείχνεις υποταγή,αλλιώς σαν ρουφιάνος θα τρέξει στα αποπάνω του αφεντικά για να τους πει ότι: «Μιλάς πολύ».
Μέσα στη κάθε βάρδια δεν φθάνει να είσαι ζώο στη δούλεψη τους γερό,το ζητούμενο είναι να μην έχεις λόγο και καθαρό μυαλό.Της ζωής μας η φάμπρικα «απολύει» τον άνθρωπο τον λεύτερο,δέρνει τον γενναίο,φυλακίζει τον τίμιο,σκοτώνει το παιδί για κάθε του κέρδους αιτία και αφορμή.Η Άνοιξη όμως ακόμη και μέσα στης ζωής μας τη φάμπρικα ανθίζει.Όταν η άνοιξη της ψυχής ανθίζει τότε το Άδικο γονατίζει!Ήρθε μια πρωτομαγιά το 1886 στο Σικάγο και σταμάτησαν να γυρνάνε τα γρανάζια.Άνθισε πάνω στο αίμα μια πρωτομαγιάκαι έβαλε τάξη στα απάνθρωπα και τα έκανε πιο ανθρώπινα πάνω στη δουλειά.Από τότε έχουν περάσει χρόνια πολλά ,ξανά τα κεφάλια μας σκυμμένα δουλεύουν απλήρωτα δωδεκάωρα.
Κάνουμε υπερωρίες σαν ανθρωπάκια, αλλά η τσέπη μας μένει φτωχή.Ψευτοζούμε σαν ανθρωπάκια και η ψυχή μας μένει φτωχή.Μέσα στης ζωής μας τη φάμπρικα άνοιξη και θάρρος χρειάζεται για να ξαναγίνεις άνθρωπος λεύτερος.Χρειάζεται ψυχή για να ζήσεις μιαν άνοιξη.Μια άνοιξη για το Δίκιο, εάν δεν την ζήσεις,πάει να πει ότι σαν γρανάζι έζησες.
Άνθρωπος ή γρανάζι;
———————————-
*Η Ειρήνη Μουμούρη σπούδασε Νοσηλευτική και Φαρμακευτική, εργάζεται δε στον Άγιο Ανδρέα Πατρών
