17/11/2025
της Κυριακούλας Χατζηευθυμίου
Ύστερα με χτυπούσαν σαν θεριά τα κύματα τα χέρια σου με έριξαν τρομαγμένο κατάρτι.Πόνεσα…
Λευκό σκαρί στο άνεμο Στον εφιάλτη μου Γυρίζω σε πελάγη. Χάθηκα στο βυθό. Πόνεσα…
Μέσα σε δάσηΤα σκοτάδια μου έκοβα Λίγο Λίγο μόνη μου. Έτσι χωρίς πνοή ζούσα.
Πόνεσα… Στις πράσινες κοιλάδες Στην στοιχειωμένη γητων ξερών ποταμών Διψασμένη σε έψαχνα. Πόνεσα…
Ύστερα όλη η Θάλασσα ,Το βουνό Η ζωή ,το όνειρο Με μια κραυγή φώναξαν:Σε θέλω κύμα μου!
