21/2/2025
γράφει: ο Πέτρος Ιωάννου*
Κάποτε στα 1978 , στα 17 μου, σε σχολική εκδρομή στη Θεσσαλονίκη παρατήρησα σε κτήριο του ΑΠΘ: “κάτω το κράτος”, με τεράστια κεφαλαία μαύρα γράμματα. Δε μου άρεσε…
Τώρα, βλέποντας τούτη τη λεζάντα: Γκρεμίστε όπου βρείτε το Μητσοτάκη, τη ΝΔ , το σάπιο, άθλιο κράτος, μικτά αισθήματα αναδεύονται.
Είναι ώριμο κατι τέτοιο; Μάλλον είναι θάλεγα. Όμως δεν είναι μόνον το Γκρεμίστε… Υποτιθέσθω πως το γκρέμισα. Μετά; Τι έχουμε να βάλουμε αντ’ αυτού του σαθρού οικοδομήματος;
Από τα συντρίμμια θα κάνουμε λέει ο τζούνιορ Καλεντερίδης, θα κάνουμε πολίτευμα. Συντρίμια δηλαδή μπάζα, μα απ’τα μπάζα κατεδάφισης πολίτευμα δεν γίνεται.
Θα μου πείτε απ ‘ τις στάχτες δεν κατάφερε ο Καποδίστριας να κάνει κράτος . Ναι κατάφερε βήματα αρκετά στην εκ του μηδενός ίδρυση ελληνικού κράτους. Βήματα πρόλαβε να κάνει, γιατί η βούληση των ξένων δυνάμεων, και οι ντόπιες παθογένειες τον εκτέλεσαν, τον δολοφόνησαν πριν κάνει τα υπόλοιπα καθοριστικά βήματα.
Τέτοιες παθογένειες έχουμε ακόμη και θεωρώ πως οι φάτσες που είδα στις πλατείες πριν 12 χρόνια και πριν 12 μέρες δεν με πείθουν για πολλά – πολλά πράγματα.
“γαμώ την καταδίκη μου” λέει το τραγούδι. Τουλάχιστον Καποδίστρια έχουμε; Με βεβαιότητα όχι.
Μικρούς έστω Καποδίστριες; Νομίζω πως ναι, μα δεν είναι καν σε Θέση να συνεννοηθούν μεταξύ τους.
Σε αυτό το σκαρίφημα είχαμε διάδραση από 59.000 ανθρώπους. Αρκετοί αντέδρασαν με εχθρικούς τόνους. Ένα δείγμα σαφές πως ακόμη έχουμε εγκλωβισμένους, που τους αρέσει ακόμη το μέτριο και ούτε, με οπαδικούς όρους.
Τί ωφελεί να γράψω περισσότερα. Σε ζωντανούς χρόνους ας ελπίζουμε οτι τα νοήματα που προκύπτουν μέσα από τα μπάζα των Τεμπών και όσων άδικα πέρα ως πέρα εκεί ψυχοράγησαν, θα βρουν τρόπο να εκφραστούν, να πάρουν μορφή.
adios amigos
Απ τη Ντόχα του Κατάρ
Πέτρος Ιωάννου, διαχειριστής
