28/2/2024
Μνημονεύουμε με σεβασμό, βγήκαμε στο δρόμο μανάδες με κεριά μπροστά στην ασέβεια της αρνησιδικίας.
Κρατάμε κεριά για τα παιδιά, που κάηκαν αλλά το φως τους δεν σβήνει.
Από το δικό τους φως παίρνουμε κι εμείς για να φανούμε άξιοι για άνθρωποι και να απαιτήσουμε Δικαίωση.
Και έρχεται μια φλόγα ο καθένας μας στο δρόμο να σταθεί.
Στεκόμαστε δίπλα σε γονιούς που κρατάνε μόνο την γελαστή φωτογραφία, που τους απέμεινε.
Έχεις βρεθεί μπροστά σε μια φωτογραφία να κλαις και από τον Θεό να ζητάς τον λόγο;
Τότε μόνο καταλαβαίνεις, ότι ο άνθρωπός σου γίνεται κερί, που δεν σβήνει.
Οι ψυχές των παιδιών φωτίζουν σαν κεριά το Έγκλημα Α.Ε. (Αγνώστου Ευθύνης), που είναι γνωστό μπροστά στα μάτια όλων μας .
Οι ψυχές των παιδιών φωτίζουν σαν κεριά τις μέρες ,που επικίνδυνες έρχονται και για τα επόμενα παιδιά.
Είναι οι ένοχοι πολλοί κουστουμαρισμένοι και σε όλους γνωστοί.
Τα επόμενα παιδιά γιατί να μην τα μετρήσουν για φορτώματα φθηνά μπροστά σε κάποιο άλλο παρα-δικαστήριο;
Ο αριθμός 57 σακάτεψε του τόπου μας την συνέχεια.
Μπροστά σε τόσο πόνο, η Ζωή χρωστάει να ανάβει ένα κερί για κάθε δολοφονημένο παιδί.
Μην ανάβεις για συγχώρεση κεριά μπροστά σε παππά, που συμβουλεύει την σιωπή και δεν επιθυμεί την φασαρία.
Εσύ για συγχώριο χρωστάς, όπου βρίσκεσαι να μιλάς.
Να φωνάζουμε όλοι για τα νιάτα του τόπου, που τα έκαναν κεριά, όσοι υπέγραψαν υπουργικά.
Κεριά, που τώρα καίνε την παλιανθρωπιά έγιναν του τρένου τα παιδιά.
Κεριά, που δεν θα σβήσουν γιατί στο ξεροβόρι της αδιαφορίας στεκόμαστε μπροστά και απέναντι τους .
Και εάν δεν σταθούμε;
Ατιμώρητα τότε θα ξαναδούμε τα γελαστά παιδιά μας να γίνονται κεριά.
Ειρήνη Μουμούρη