ΜΕΤΕΩΡΟΣ 23.06.2024
Παντελής απουσία πνεύματος χαρακτηρίζει τους δίσεκτους καιρούς μας. Οπότε το εορταστικό τριήμερο που ακολουθεί προσφέρεται πρωτίστως για περισυλλογή και ενδοσκόπηση· οι δυσαναπλήρωτες απώλειες δέον όπως μας κρατούν διαρκώς εν εγρηγόρσει. Ευτυχώς δεν εξέλιπεν εισέτι το οινόπνευμα, παθιασμένοι λάτρεις του οποίου ετύγχαναν πλείστοι όσοι διακεκριμένοι εκπρόσωποι των γραμμάτων, των τεχνών και της σκέψης. Σε όλες τις εποχές και σε δεκάδες τόπους. Οι αρχαίοι φιλόσοφοι, λόγου χάριν, περισσότερο απ’ όσο στην Αγορά, διέπρεπαν ασφαλώς στα Συμπόσια.
Νομίζω πως θα γέμιζα σελίδες ολόκληρες δοκιμάζοντας να απαριθμήσω μοναχά τους επιφανέστερους μέθυσους του πνεύματος κατά τον ρουν της Ιστορίας. Περιορίζομαι, λοιπόν, στους Τσαϊκόφσκι, Μαρξ, Βαν Γκογκ, Μπετόβεν, Νίτσε, Ντοστογέφσκι, Λόντον, Πικάσο, Χέμινγουεϊ, Οργουελ και στους παρ’ ημίν Σολωμό, Παπαδιαμάντη, Βάρναλη και Καρούζο, οίτινες υπήξαν, αν όχι αμετανόητοι αλκοολικοί, τουλάχιστον δηλωμένοι οινόφλυγες, κοινώς μπεκρόνια. Για κακή και μαύρη μας τύχη, οι πολιτικοί μας κινούνται εντελώς στον αντίποδα. Δεν έχουν πάρει διαζύγιο απ’ το πνεύμα, διότι απλούστατα η μεταξύ τους συνάντηση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Επιπροσθέτως, έλαχε να ’ναι απαξάπαντες τραγικά ξενέρωτοι, καθόσον ουδεμία σχέση διατηρούν και με το οινόπνευμα. Ορισμένοι συμπορεύονται, μάλιστα, για λόγους κακώς εννοούμενης πολιτικής ορθότητας, με τους ανεκδιήγητους «ανώνυμους» εχθρούς της αμπέλου και των αποσταγμάτων. Ο υποταγμένος και δουλοπρεπής λαός, αντιθέτως, πνίγει συχνά τον πόνο του στο ποτό και ενίοτε τους σκαρώνει μυστήριες κασκαρίκες, που ενδεχομένως οφείλονται σε αναλαμπές σκωπτικού και οξέος πνεύματος αποτόκου ασφαλώς του οινοπνεύματος. Τρανταχτό παράδειγμα, τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών. Ο Κυριάκος, του οποίου το επώνυμο ως συνήθως παραλείπω, εξαιτίας αθεράπευτων προλήψεων, τοποθέτησε τον πήχη όσο χαμηλότερα γινόταν και, παρά ταύτα, κατόρθωσε μετά δυσκολίας να περάσει από κάτω.
Υπερτερεί μεν αισθητά από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά βρέθηκε επτά ποσοστιαίες μονάδες κάτω από τον γλίσχρο στόχο του και δεκατέσσερις από την επίδοσή του στην εθνική κάλπη ακριβώς έναν χρόνο πριν. Ο ορισμός της πύρρειας νίκης. Ως γνωστόν ο εξ Ηπείρου ορμώμενος Πύρρος εκστράτευσε περί τα τέλη του 3ου π.Χ. αιώνα στην Ιταλία με στόχο να κατακτήσει τη Ρώμη. Το 279 έδωσε στρατηγικής σημασίας μάχη στο Ασκλο, κοντά στο σημερινό Ασκολι Σατριάνο, στη Φότζια, και παρότι αναδείχτηκε νικητής απώλεσε το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του.
Μπαρουτοκαπνισμένος, καίτοι δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμη η πυρίτιδα, ένας από τους λίγους επιζήσαντες στρατιώτες του έσπευσε ασθμαίνοντας να τον συγχαρεί. Ο Ηπειρώτης στρατηλάτης αρκέστηκε να του απαντήσει με πικρό αυτοσαρκασμό: «Αλλη μια τέτοια νίκη και θα χαθούμε οριστικά». Ο Κούλης δεν είχε το σθένος να παραδεχθεί τον προσωπικό του χαμό. Επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις με ημίμετρα, όπως η ανακύκλωση ήδη φθαρμένων επικεφαλής σε ευάριθμα υπουργεία και η καρατόμηση Κεραμέως, που δέχθηκε στο δοξαπατρί κεραμίδα ιδιοφυούς επινοήσεως της Αννας-Μισέλ.
Αδιαμφισβήτητα στους ηττημένους συγκαταλέγονται τα κοπέλια τση Κρήτης. Κασσελάκης και Ανδρουλάκης πανηγυρίζουν μολαταύτα την πασιφανή νίκη τους. Οι ψηφοφόροι ξεκαθάρισαν σε αμφοτέρους πως δεν γουστάρουν κανένας τους να ηγηθεί στο εγχείρημα του περιλάλητου Προοδευτικού Μετώπου. Κάνουν όμως τον ψόφιο κοριό, τουτέστιν ποιούνται την νήσσαν. Τη μετέωρη αισιοδοξία τους δεν συμμερίζονται ουκ ολίγα κορυφαία στελέχη των κομμάτων τους και σχεδόν το σύνολο της βάσης. Εσκασε μύτη στην αναμπουμπούλα, ως άλλος μνηστήρ της γυναίκας-αράχνης Πηνελόπης, ο άλλοτε άχαστος Τσίπρας που διεκδικεί τον πολυπόθητο ρόλο, φιλοδοξώντας να εγγράψει στο βιογραφικό του ακόμα μια νίκη τύπου Ασκλου.
«Η Εφημερίδα των Συντακτών»
© 2024 Εφημερίδα των Συντακτών
