έγραψε: ο Παντελής Σαββίδης
Αυτό που συμβαίνει με τον Συριζα, σήμερα, ήταν απολύτως νομοτελειακό και η σελίδα αυτή το διέβλεπε απο την εποχή που η εξουσιομανής ομάδα που τον συγκροτούσε κατείχε την κυβέρνηση.
Αναδεικνύει, δε, την παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος, του οποίου τα πολιτικά κόμματα δεν βασίζονται σε ορισμένες ιδεολογικές και πολιτικές αρχές αλλά ο πυρήνας τους αποτελείται απο φράξιες που κατ εντολήν, γιατί διαφορετικά δεν γίνεται, διεκδικούν, και ορισμένες φορές κατακτούν, την εξουσία.
Ο Σύριζα ήταν ένα συνονθύλευμα αριστερών φραξιών χωρίς καμιά ενότητα μεταξύ τους. Το μόνο που τις ένωνε ήταν η εξουσιομανία.
Κατέκτησαν την εξουσία αλλά απο εκεί και πέρα άρχισαν τα προβλήματα. Γιατί η διαχείρισή της ήταν αδύνατη απο αυτό το συνονθύλευμα που εκτεινόταν απο φιλελεύθερη δεξιά που απο συμφέρον συνέκλινε στον Συριζα, μέχρι υποστηρικτές τρομοκρατικών ενεργειών (τις οποίες αποκαλούν επαναστατικές για να τα έχουν καλά με την συνείδησή τους, αν κάποια στιγμή τους ενοχλούσε).
Εκείνο που η ομάδα αυτή κατάφερε ήταν το χειρότερο μνημόνιο, την συμφωνία των Πρεσπών και μια αποδομητική αντίληψη σε οτιδήποτε κρατά, ακόμη, ενωμένη την ελληνική κοινωνία.
Σε αυτά συνέκλιναν. Απο εκεί και πέρα άρχισε η διάλυση.
Σιγά σιγά εξεδιώκοντο οι ομάδες που ενοχλούσαν τον ηγετικό πυρήνα του. Μέχρι που φθάσαμε στο σήμερα. Είναι αδύνατη η ενότητα του Συριζα.
Οι διαφορές, πλέον, δεν είναι πολιτικές, ο Συριζα είναι ένα νεοφιλελεύθερο πολιτικό μόρφωμα με όλα τα χαρακτηρσιτικά μιας παρηκμασμένης συγκεντρωτικής κοινωνίας. Οι διαφορές είναι προσωπικές.
Κάποιος με επιρροή στον χώρο κινεί τα νήματα απο το παρασκήνιο, κάποιοι οικονομικοί παράγοντες τον στηρίζουν με την εντολή που έλαβαν απο την προστάτιδα δύναμη να αναδιαμορφώσουν το πολιτικό σκηνικό για να υπάρχει εναλλακτική λύση στη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη.
Είναι εντυπωσιακό το πόσο καιροσκοπική, εξουσιομανής, συγκεντρωτική και αρκετές φορές μισανθρωπική αποδείχθηκε η αριστερά στην Ελλάδα παρόλο που, υποτίθεται, ενδιαφέρεται για ένα άλλο είδος κοινωνίας πιο ανθρωπιστικής.
Το κόμμα, η ηγετική ομάδα και η νομενκλατούρα που θα δημιουργήσουν είναι τα προτάγματα απέναντι στην κοινωνία.
Ο αυταρχισμός, ο ολοκληρωτισμός και η εκμηδένιση του ανθρώπου ως προσωπικότητας η πολτική της πρακτική.
Και, όμως, έχει καταφέρει, ακόμη και σήμερα, να εμφανίζεται ανθρωπιστική. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Επι κυβέρνησης Συριζα πήραμε την πιο ήπια γεύση του τι σημαίνει η άσκηση της εξουσίας απο αυτήν. Μια νέα αριστερά, με ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά είναι απολύτως αναγκαία για να αντιμετωπίσει την λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού.
Το πολιτικό σκηνικό χρειάζεται αναδιαμόρφωση. Η κρίση στο Συριζα είναι θετικό γεγονός.
Να επαναπροσδιοριστούν οι χώροι και να αναδιαταχθούν τα πρόσωπα που θα ήθελαννα τους υπηρετήσουν.
Η σημερινή κατάσταση είναι αρρωστημένη.
Ας ελπίσουμε κάτι νέο, πιο ελπιδοφόρο να δημιουργηθεί. Θα περάσει χρόνος και θα έχουμε ωδύνες. Αλλά δεν γίνεται διαφορετικά.
Πρέπει να υπάρξει εναλλακτική λύση στην αλαζονεία Μητσοτάκη ο οποίος καθίσταται ολοένα και περισσότερο επικίνδυνος για την ισόρροπη ανάπτυξη της χώρας και την διατήρηση της ακεραιότητάς της.
Ο Μάο αποτέλεσε μια ηγετική μορφή στην αριστερά με τα ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά που υπαινιχθήκαμε. Αν τον ρωτούσε κανείς για τις εξελίξεις στον Συριζα θα έλεγε: “μεγάλη αναταραχή, ωραία κατάσταση”.
Ας ελπίσουμε κάτι διαφορετικό, καλύτερο απο αυτό που γνωρίσαμε, να προκύψει.
