Στο χωριό Ευαγγελίστρια, κοντά στο Βραχάτι Κορινθίας, φέτος το Πάσχα, λόγω ερχομού εγγονού της κόρης απ’ το Κατάρ. Η τεχνολογία καλώς ή κακώς σκέπασε το Χριστός Ανάστη του ιερέα, σκέπαζε σχεδόν και τις καμπάνες κι όταν ήταν ώρα να απολαύσουμε τους ωραιότατους πασχαλινούς ύμνους έπρεπε να φύγουμε…
Αχ Ελλάδα σ΄αγαπώ … μα τα βαρελότα και οι εντυπωσιασμοί ανάμεσα στα χωριά – οικισμούς με φαντασμαγορικές πανάκριβες φωτοβολίδες, δεν είναι η ουσία. Το Πάσχα δεν είναι φινέτσα, είναι πέρασμα από δυσάρεστες καταστάσεις στην ελευθερία και Ανάσταση είναι η κυριαρχία ο θρίαμβος της ζωής απέναντι στο θάνατο. Αυτά μπορούν να γίνουν όταν κάθε τόσο ανατροφοδοτούμαστε σε σημαντικούς σταθμούς της ζωής μας από σημαντικά πράγματα. To Πάσχα διαρκεί 50 μέρες κι αν προσθέσουμε και τις 52 αναστάσιμες Κυριακές, όλο το χρόνο! Με τα νοήματά του, τις χαρές και τις λύπες μας, πάμε μπροστά, με κλεφτές ματιές πίσω.
Η ευωχία κι ο οβελίας είναι τρόποι να μας φέρουν όλους φίλους και συγγενείς κοντά αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε και τη δοκιμασία που περνούν κάθε μέρα οι επιζώντες και οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών. Εύχομαι τα καλύτερα και υγεία σ’ όλους. Χριστός Ανέστη.
adios amigos
Πέτρος Ιωάννου
