“Δεν υπήκουσα παρά εις μίαν Ιδέαν, να φανώ χρήσιμος εις τον πλησίον μου και τον Τόπο”.
έγραψε: ο Δημήτρης Σταματάκης
Αστός και καλοαναθρεμμένος Κηφισιώτης. Παράτησε την θαλπωρή της οικογενειακής εστίας, μια εξασφαλισμένη στρατιωτική καριέρα και την ασφάλεια των μετόπισθεν στην Αθήνα για να πάει αντάρτης στα χιονισμένα βουνά με μια ολιγάριθμη ομάδα γενναίων για την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες.
Αποκλείστηκε μαζί με τους συντρόφους του από το τουρκικό ιππικό έξω από την Στάτιστα της Καστοριάς, πιθανόν μετά από προδοσία. Πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε, υπό συνθήκες ακόμα αδιευκρίνιστες, νύχτα και έξω από το χαγιάτι, από το οποίο είχε βγει να κατοπτεύσει για διαφυγή.
Άγνωστος στα νέα παιδιά και…ντεμοντέ δια την επικρατούσα τάσιν της συγχρόνου ιστοριογραφίας. Ανδρείος και ψυχωμένος Έλληνας, κατάφερε να γίνει θρύλος για τα βασανισμένα χωριά, αλλά και ο τρόμος των αδίστακτων εισβολέων του Κομιτάτου στα βόρεια σύνορα της πατρίδας μας. ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
