«έχεις λεφτά ζήσε, δεν έχεις, πέθανε…»
Χρήστος Τσαντήλας
————————————-
- Παρακολουθούμε κάθε μέρα κάθε ώρα κάθε λεπτό, αδύναμοι να αντιδράσουμε, μια ανεξέλεγκτη «ληστεία» σε βάρος του εισοδήματος μας. Στα σούπερ μάρκετ, στα αγαθά και ανεξαιρέτως σε όλα τα προϊόντα πρώτης ανάγκης, σε έναν καλπασμό αυξήσεων που παρόμοιες ποτέ δεν είχαμε στο παρελθόν.
Στην υγεία, κάναμε πράξη και νόμο πλέον το … «έχεις λεφτά θα ζήσεις, δεν έχεις, θα πεθάνεις». Αφήνουμε να καθορίζουν την ζωή μας γλοιώδεις υπουργοί, είρωνες ανίδεοι και εκνευριστικοί, βολεμένοι σε θώκους ακριβούς, συντηρημένους από κρατικό χρήμα.
Ρώτησα κάποτε έναν πρωτοκλασάτο υπουργό, τότε που παρέδωσαν στα Τέμπη τα τούνελ, τι θα γίνει με τα πανάκριβα διόδια για όσους Λαρισαίους με κατοικίες και μη, που πηγαινοέρχονται τακτικά στον Πλαταμώνα και εκείνος με φυσικό τρόπο απερίσκεπτα και ξεδιάντροπα μου απάντησε: «Όσοι έχουν εξοχικά να πληρώσουν!» Τιμωρία δηλαδή!
Ακούμε τον πρωθυπουργό να διαλαλεί στα πέρατα της οικουμένης, ότι η οικονομία πάει απίστευτα καλά και ότι βγήκαμε από το τούνελ του μαρασμού, την ώρα που πληθαίνουν σε ταχύτητα καλπάζοντας προς την φτώχεια τα νοικοκυριά και το οικογενειακό εισόδημα (πες το συνταξιούχοι) φτάνει μέχρι στα μέσα του μηνός!
Ύστερα δανεικά, ρυθμίσεις χρεών στην εφορία και στους ληστρικούς Οργανισμούς. Οι «πάροχοι» σε ρεύμα, αέριο, τηλεφωνία και σε λίγο και στο νερό (!) κάνουν ότι θέλουν την τσέπη μας, χωρίς καμία κρατική υπηρεσία να τους σταματήσει. Οι νέοι εξακολουθούν να φεύγουν στο εξωτερικό για καλύτερο μέλλον και καταλήγουν στην εστίαση και στα εργοτάξια. Στη χώρα ο γάμος και η τεκνοποίηση των νέων έγινε όνειρο απατηλό. Ως Έλληνες χρόνο με τον χρόνο λιγοστεύουμε. Και το χειρότερο, αναμιγνύεται ο πληθυσμός μας με αλλόθρησκους μετανάστες και πρόσφυγες. Δουλειές δεν υπάρχουν και όπου βρίσκονται θυμίζουν μεσαίωνα.
Κάναμε συνομιλητή στην πολιτική και στο παραδοσιακό τραπέζι της ελληνικής κοινωνίας, τον μετανάστη Κασσελάκη, τον άνθρωπο που διέλυσε κυριολεκτικά το πολιτικό ταπεραμέντο της Αριστεράς, ντροπιάζοντας και το παραδοσιακό πατριωτικό και πατροπαράδοτο ήθος της στην Ελλάδα. Ανεκτή βεβαίως η διαφορετικότητα ή όπως αλλιώς το λένε, αλλά εμείς καθ υπερβολή το παραξηλώσαμε. Τα εν οίκω έγιναν (όλως φυσικά) εν δήμο. Παντρεύτηκαν το κεφάλαιο με την Αριστερά! Καταντήσαμε να διαθέτουμε την μοναδική σθεναρή αντιπολίτευση του Κυριάκου Βελόπουλου, του ανθρώπου που κυκλοφόρησε τις χειρόγραφες επιστολές του Ιησού! Και το καλύτερο, τα λέει και πολύ καλά ο άνθρωπος…
Τι το χειρότερο σε μια χώρα από την αδυναμία να προστατέψει τους πολίτες της; Δυο τρένα στην ίδια γραμμή θέλει απόλυτη αναισθησία και ασχετοσύνη να τα δρομολογήσεις. Και «βλακώδη παλικαριά» για να χειροκροτήσεις την απολογία του έχοντα την πολιτική ευθύνη για τον χαμό 57 ανυποψίαστων ψυχών. Δεν ξέρω αν είναι σημείο των καιρών, αλλά μου φαίνεται λιγοστεύουν οι άρρενες στην χώρα.
Εδώ που φτάσαμε νομίζει κανείς ότι υπάρχουν λύσεις; Αν ναι, τουλάχιστον είναι πολύ μακρινές και απίθανες…