16/4/2024
Αγαπάτε τις προκλήσεις; Έχετε μεγάλες πιθανότητες να επιτύχετε τους στόχους σας.
Φοβάστε να ρισκάρετε και τρέμετε την αποτυχία; Είστε καταδικασμένοι στη στασιμότητα και τη μετριότητα.
Το κοινό χαρακτηριστικό όσων διακρίνονται και ξεχωρίζουν είναι ακριβώς αυτό: τολμούν.
Κανένας δεν προχώρησε ούτε προόδευσε νιώθοντας ασφαλής και σίγουρος.
Κανένας δεν έγραψε ιστορία ακολουθώντας την πεπατημένη και κάνοντας ό,τι όλοι οι άλλοι, όπως όλοι οι άλλοι.
Δυστυχώς, ο σίγουρος και εύκολος δρόμος είναι αυτός που επιλέγουν οι περισσότεροι.
Γι’ αυτό και υπάρχει συνωστισμός.
Αν τρέμετε την αποτυχία είστε καταδικασμένοι να μην πετύχετε!
Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, ένα από τα μυστικά της επιτυχίας είναι ν’ αψηφάτε τους κινδύνους και να παίρνετε ρίσκα.
Να μη φοβάστε τις αποτυχίες ή, ακόμη σωστότερα, να τις απομυθοποιήσετε.
Οι μεγαλύτερες επιτυχίες είναι συνήθως αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και επιμονής, μεγάλων ρίσκων και πολλών αποτυχημένων προσπαθειών.
Η αποτυχία είναι μέρος της δημιουργικής διαδικασίας
Η δημιουργική διαδικασία είναι μια σειρά από “αποτυχημένες” απόπειρες και δοκιμές.
Ελάχιστοι θα επιτύχουν με την πρώτη.
Τα εκπληκτικά αποτελέσματα που συνήθως θαυμάζουμε είναι επακόλουθα πολλών αποτυχημένων ή ελάχιστα επιτυχημένων προσπαθειών.
Ως αρχιτέκτονας έχω μάθει να απορρίπτω συνεχώς τις ιδέες μου κατά τη διαδικασία του σχεδιασμού. Πολλές φορές ακόμη και ιδέες που αρχικά με ενθουσίαζαν.
Παλιότερα το έκανα επειδή δεν ήταν αυτό που ήθελε ο πελάτης. (Αυτό έπαψε να συμβαίνει από τότε που έμαθα να ακούω και να ψυχολογώ τον πελάτη πριν ξεκινήσω να σχεδιάζω, να επικοινωνώ και να συνεργάζομαι μαζί του και να προλαβαίνω τις πιθανές ενστάσεις και αμφιβολίες του.)
Πλέον το κάνω επειδή είναι απαραίτητο, μέχρι να νιώσω ότι αυτό που θα παρουσιάσω είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω δεδομένων των συνθηκών.
Είναι λάθος να μένουμε προσκολλημένοι σε μια ιδέα, όσο κι αν μας άρεσε, όταν διαπιστώνουμε ότι δεν λειτουργεί όπως θα θέλαμε.
Εκτός αυτού, οι αποτυχίες μας μάς δείχνουν το δρόμο προς την επιτυχία με 2 τρόπους:
1. Μαθαίνοντας από τα λάθη μας και κάνοντας διορθωτικές κινήσεις βελτιωνόμαστε και αποκτούμε πολύτιμη εμπειρία.
Όπως έλεγα κάποτε στους μαθητές μου: “Να χαίρεστε όταν κάνετε ένα μεγάλο λάθος που θα κοπιάσετε να διορθώσετε. Δεν πρόκειται να το ξεχάσετε, οπότε δεν θα το ξανακάνετε ποτέ!”
Τους άρεσε αυτή η προσέγγιση και ήταν πολύ περήφανοι όταν τελικά έβλεπαν στην πράξη πόσο αληθινή είναι. Ναι, θυμόταν το λάθος τους και δεν το επαναλάμβαναν εύκολα.
Ακόμη πιο σημαντικό όμως ήταν ότι διδάσκονταν πως το να κάνουμε λάθη δεν είναι μόνο ανθρώπινο, αλλά και απαραίτητο στη διαδικασία της μάθησης.
Το ολέθριο λάθος του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι ότι τιμωρεί τα λάθη, δημιουργώντας ανθρώπους ανασφαλείς, που επιζητούν τη σιγουριά και δεν τολμούν να αναλάβουν πρωτοβουλίες.
2. Όταν κάτι βλέπουμε ότι δεν λειτουργεί καθόλου παρόλες τις προσπάθειές μας, αυτό είναι ένα σημάδι ότι πρέπει ν’ αλλάξουμε πορεία, να δοκιμάσουμε καινούργια πράγματα, να τροποποιήσουμε κάτι, ακόμη και να καινοτομήσουμε.
Πιθανόν κάτι δεν κάνουμε σωστά και μας διαφεύγει.
Εξάλλου, η διαδικασία των διαρκών δοκιμών, μέχρι να διαπιστώσει τι λειτουργεί και τι όχι, είναι ο μόνος δρόμος για έναν δημιουργό ή επιχειρηματία.
Οι κρίσεις και τα εμπόδια κρύβουν ευκαιρίες
Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα ανάγκασε πολλούς να αλλάξουν επάγγελμα, χώρα, να επαναπροσδιορίσουν τη ζωή τους.
Για κάποιους αυτό ήταν κατάρα και για κάποιους άλλους ευλογία!
Δεν θα είχα κάνει τίποτα από αυτά για τα οποία είμαι περήφανη τα τελευταία χρόνια αν η κρίση δεν είχε χτυπήσει την πόρτα του γραφείου μου!
Θα εξακολουθούσα να εργάζομαι ως μία ακόμη αρχιτέκτονας που ανταγωνίζεται τους υπεράριθμους συναδέλφους (καλούς και κακούς), σε μια χρεωκοπημένη χώρα.
Θα εξακολουθούσα να γκρινιάζω για την κατάσταση, να αναλαμβάνω οποιαδήποτε δουλειά, είτε μου αρέσει είτε όχι, και να πληρώνομαι ελάχιστα, σε μια χώρα όπου η δουλειά του αρχιτέκτονα υποτιμάται, ενώ αρκετοί δεν γνωρίζουν καν τι κάνει ένας αρχιτέκτονας. (Επειδή κατά τη γνώμη μου δεν φροντίσαμε να κάνουμε σωστό marketing ως κλάδος).
Είμαι ευγνώμων για την κρίση που μου άνοιξε νέους δρόμους κι ευκαιρίες κι έκανε την επαγγελματική μου ζωή πιο συναρπαστική.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κίνητρο από την ανάγκη, ειδικά όταν συνδυάζεται με το πάθος μας για κάτι.
Όμως, αυτό που μας βοηθά να κάνουμε τη διαφορά, είναι το θάρρος (ή και θράσος μας, κάποιες φορές) να πούμε ναι σε μια πρόκληση, σε κάτι που μας φαίνεται δύσκολο ή ακατόρθωτο, σε αυτό που μας κάνει να βγούμε από την άνεσή μας.
Σε όλα αυτά που οι περισσότεροι δειλιάζουν να πουν ναι!
Τα τελευταία χρόνια είπα ναι σε πολλές προκλήσεις, με αποτέλεσμα να πετύχω πράγματα που παλιότερα μου φαινόταν σχεδόν ανέφικτα!
ΠΗΓΗ:
