Pantelis Savvidis
Δεν μπορεί να είναι αφελείς ώστε να πιστεύουν πως με χαμόγελα και τσαλιμάκια θα διαμορφώσουν, μακροχρόνια, ήρεμο κλίμα με την Τουρκία. Κάτι άλλο τρέχει.
Αυτό το κάτι άλλο ποιό είναι;
Το ένα είναι ότι φοβούνται. Οι άνθρωποι δεν έχουν τα χαρακτηριστικά ηγέτη. Είναι παιδάκια της μαμάς και του συστήματος που με το παραμικρό τζαρτζάρισμα τρέμουν. Το είδαμε στην περίπτωση της αποστασίας του ολιγάρχη απο το κυβερνητικό στρατόπεδο.
Το άλλο είναι τα “μη” του θείου Σαμ. Ο θείος Σαμ δεν μας υπολογίζει. Ή μας έχει για ανάλωση. Είμαστε παιχνιδάκι στα χέρια του. Όποιος αποκλίνει και λίγο απο τις βουλήσεις του εξαφανίζεται απο το πολιτικό προσκήνιο. Οι άνθρωποι είναι ολίγιστοι μπροστά στο δέος που τους προκαλεί το “θέλω” του αμερικανικού παράγοντα.
Το τρίτο είναι ότι με διάφορες τσαχπινιές προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο. Να εξαντλήσουν την δική τους παρουσία στην κυβερνητική εξουσία, να φύγουν “αλώβητοι” (μην χάσουν κανά νησί) και δεν βαριέσαι, άφηστε την χώρα στην παρακμή της και στην διάλυσή της.
Το τέταρτο είναι ότι η αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας απαιτεί σχέδιο, πρόγραμμα, επιμονή, συναίνεση, βεβαίως χρήματα, πολιτική και αίσθηση εθνικού συμφέροντος. Δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν τίποτε απο αυτά. Δεν τους ενδιαφέρει. Δεν είναι statesmen. Διαχειριστές επιπέδου ψιλικατζίδικου είναι.
Όλα αυτά συμβάλλουν στη δημιουργία ψευδαισθήσεων στο αθηναϊκό κράτος.
Το ότι απο τις ψευδαισθήσεις αυτές προσβάλλεται η αξιοπρέπεια και κινδυνεύει η ύπαρξη ενός λαού τους αφήνει αδιάφορους. Διότι για να γίνεις Έλληνας πολιτικός η αξιοπρέπεια, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις τουρκικές προκλήσεις, πρέπει να αποβληθεί.
Η Τουρκία είναι μια περιφερειακή δύναμη η οποία για να συντηρηθεί και ως κρατική υπόσταση πρέπει να διεκδικεί. Να έχει πολιτική επέκτασης, αμφισβήτησης, κατάκτησης. Αυτή είναι η φύση της. Διαφορετικά, κινδυνεύει. Σταματά, μόνο, εκεί που νοιώθει ότι θα πληγωθεί στρατιωτικά. Όχι πολιτικά ή ηθικά. Με την πολιτική ηθική και το διεθνές δίκαιο γελά και τα χρησιμοποιεί όταν την εξυπηρετούν ή όπως την εξυπηρετούν. Δεν είναι τυχαίο που η Τουρκία ξεκινώντας απο το γνωστό δίκαιο όπως το διαμορφώνουν οι άλλες χώρες, δημιουργεί τη δική της εκδοχή. Ένα δίκαιο α λα τούρκα. Το βιώνουν τώρα και στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.
Δύο επισημάνσεις:
Η πρώτη στην ελληνική ηγεσία. Αφήστε τις ψευδαισθήσεις. Με την Τουρκία διάλογος και ειρηνική διευθέτηση δεν γίνεται. Διάλογος για την Τουρκία σημαίνει παράδοση του συνομιλητή σε όλα όσα απαιτεί. Και όταν τα πάρ
ε τον πόλεμο χρειάζονται ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Πολύ ισχυρές που να τον αποτρέπουν. Σήμερα δεν είναι. Υπάρχουν αλλά όχι στο επιθυμητό επιπεδο. Εγκαταλείψτε τις ψευδαισθήσεις της ειρηνικής συνύπαρξης. Μέχρι ποίου σημείου θα σφυρίζουμε αδιάφορα στις υποχωρήσεις; Υπάρχει όριο ή προτιμάμε την υποδούλωση απο μια, ακόμη, ίσως, και σύγκρουση;
Δεν είναι πολεμοχαρής αυτός που βλέπει το αναπόφευκτο. Οι ψευδαισθήσεις είναι επικίνδυνες.
ΥΓ: το απολογητικό ύφος της ανακοίνωσης του Υπουργείου Εξωτερικών στην ιταμή ανακοίνωση του τουρκικού ομολόγου του είναι καταθλιπτικό. Η ανακοίνωση είναι απογοητευτική. Αποκαλύπτει τον φόβο τους. Κρίμα.
ΠΗΓΗ: ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ
